Przedsiębiorca, prowadząc działalność gospodarczą, w ramach której sprzedaje rzeczy ruchome konsumentom, czyli osobom nabywającym towary w celach niezwiązanych z ich działalnością zawodową, musi stosować przepisy ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego. W tym kontekście pojawiają się dla niego nowe obowiązki, nieco odmienne od tych związanych z rękojmią. Przepisy dotyczące sprzedaży konsumenckiej znajdą np. zastosowanie w przypadku sprzedaży konsumentowi (w ramach działalności gospodarczej) samochodu, telewizora, radia, czy pralki.
Przede wszystkim sprzedawcy zobowiązani są do udzielania konsumentom jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji, które będą wystarczające dla nabywców do prawidłowego i pełnego korzystania z nabytego towaru. Muszą również zapewnić warunki, które będą odpowiednie do dokonania wyboru produktu i sprawdzenia jego jakości i kompletności.
Jeżeli towar w chwili jego wydania jest niezgodny z umową, przedsiębiorca może być zobowiązany do:
- ?nieodpłatnej naprawy lub
- ?wymiany towaru wadliwego na towar bez wad.
Jeśli tego typu działania okażą się dla przedsiębiorcy niemożliwe lub powiązane z nadmiernymi kosztami, kupujący może:
- ?domagać się obniżenia ceny
- ?odstąpić od umowy (jeżeli wady towaru są istotne).
Brak możliwości wykonania obowiązków albo potencjalnie nadmierne koszty naprawy powinien wykazać przedsiębiorca.
Trzeba pamiętać, że kupujący musi poinformować sprzedawcę o niezgodności towaru z umową w ciągu dwóch miesięcy od dnia jej stwierdzenia. Odróżnić więc w tym kontekście należy dzień transakcji i dzień stwierdzenia niezgodności towaru z umową. Ten ostatni określa więc kupujący. Jednocześnie odpowiedzialność sprzedawcy za niezgodność towaru z umową możliwa jest jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od dnia wydania towaru. Na przykład, gdy sprzedaż towaru miała miejsce 1 stycznia 2011 r., a jego niezgodność z umową została zauważona 4 stycznia 2013 r., to kupujący nie może już skorzystać z uprawnień wynikających ze sprzedaży konsumenckiej.
Roszczenia związane z omawianymi uprawnieniami przedawniają się w ciągu roku od stwierdzenia przez kupującego niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową. Po stwierdzeniu takiej niezgodności i poinformowaniu o niej sprzedawcy kupujący ma rok, żeby żądać od przedsiębiorcy określonego działania lub ewentualnie skierować sprawę do sądu. Do terminu przedawnienia nie jest naliczany czas wykonywania naprawy lub wymiany oraz prowadzenia między sprzedawcą a kupującym rokowań (nie dłużej niż przez 3 miesiące). Po upływie wskazanych terminów kupujący może dochodzić wykonania czynności związanych z dostosowaniem towaru do umowy, gdy będzie mógł wykazać, że w chwili sprzedaży przedsiębiorca wiedział o wadach towaru.
Uprawnień konsumentów nie można wyłączyć ani ograniczyć w umowie. Dodawanie więc specjalnych klauzul w umowie sprzedaży nie jest skuteczne. Bez wpływu na rzeczywistość będą też zawarte w umowie oświadczenia kupującego, że zna wszelkie niezgodności towaru z umową.
dr Maciej J. Nowak?, radca prawny
