Zgodnie z art. 231 kodeksu pracy, w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części firmy na inny podmiot, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie.
Z tego przepisu nie wynika jednak zakaz zmiany przedmiotu działalności gospodarczej wykonywanej w przejętym zakładzie pracy. Na takim stanowisku stoi także Sąd Najwyższy,. W wyroku z 3 czerwca 1998 r. (I PKN 159/98) stwierdził, że „dla zakresu zastosowania normy z art. 231 § 1 k.p. obojętny jest przedmiot działalności prowadzonej przez nowego pracodawcę w oparciu o majątek przejęty w całości lub w części od poprzedniego pracodawcy, a więc nie musi to być działalność tego samego czy podobnego rodzaju".
Rzeczywiście, art. 231 k.p. przewiduje § 6, że przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę nie może stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy. Przepis ten dotyczy jednak sytuacji innej niż opisana. Przyczyną ewentualnych zwolnień byłoby bowiem nie przejście zakładu pracy na innego pracodawcę, ale zmiana przedmiotu działalności gospodarczej.
Gdyby doszło do zwolnień z powodu zmiany profilu działalności pracodawcy, pozbawieni etatu pracownicy mieliby prawo do odpraw pieniężnych, o których mowa w ustawie z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.
Anna Telec, radca prawny, prowadzi kancelarię prawa pracy
podstawa prawna: art. 231 kodeksu pracy – ustawa z 26 czerwca 1974 r. (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)
