CEIDG: Postanowienie sądu jest podstawą do wykreślenia przedsiębiorcy z rejestru

Czego dotyczył spór

Minister gospodarki za  pośrednictwem systemu teleinformatycznego Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej „CEIDG ") otrzymał informację o postanowieniu sądu rejonowego o pozbawieniu przedsiębiorcy prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek na okres pięciu lat. Minister wydał decyzję o jego wykreśleniu z CEIDG . Podstawą tego rozstrzygnięcia był art. 34 ust. 2 pkt 1 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. DzU z 2013 r. poz. 672, ze zm., dalej: ustawa).

Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorca podlega wykreśleniu z CEIDG z urzędu, w drodze decyzji administracyjnej ministra właściwego do spraw gospodarki, w przypadku gdy w stosunku do niego prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania działalności gospodarczej. Prowadzący firmę, powołując się na swój stan zdrowia i stan materialny złożył do ministra wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej ww. decyzją.

Organ w rozstrzygnięciu podtrzymał swoje stanowisko i ponownie powołał treść art.  34 ust. 2 pkt 1 ustawy. Jednocześnie wskazał, że ww. przepis nie przewiduje żadnych wyjątków, w tym związanych z sytuacją majątkową oraz stanem zdrowia, które byłyby podstawą do odstąpienia od wydania decyzji o wykreśleniu przedsiębiorcy z CEIDG .

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przedsiębiorca wskazał, że dopiero z decyzji ministra gospodarki dowiedział się, iż orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia działalności gospodarczej. Podniósł, że sprawa w sądzie rejonowym odbyła się bez jego powiadomienia. Ponadto skarżący dodał, że jest człowiekiem schorowanym (II grupa inwalidzka) w związku z tym jak można go pozbawić środków do życia.

Rozstrzygnięcie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę. W uzasadnieniu podkreślił, że art. 34 ust. 2 ustawy ma charakter obligatoryjny, tzn. że decyzja o wykreśleniu przedsiębiorcy z CEIDG  musi być wydana, gdy spełniony został któryś z warunków w nim wymienionych. Rozstrzygnięcie ministra nie jest więc uznaniowe, w tym znaczeniu, że ma on obowiązek wykreślenia wpisu, bez możliwości badania kwestii ewentualnego zawinienia przez przedsiębiorcę. Nie może też dokonywać oceny prawidłowości wpisu do rejestru, który stanowi podstawę do wykreślenia prowadzącego firmę.

Odnosząc się do zarzutu skarżącego, że  nie wiedział o orzeczeniu wobec niego zakazu wykonywania działalności gospodarczej, warszawski sąd stwierdził, że okoliczności te nie mają znaczenia w tym postępowaniu. Zarówno bowiem organ, jak i sąd administracyjny związane są prawomocnym już orzeczeniem sądu powszechnego o zakazie wykonywania przez skarżącego działalności gospodarczej.

Z kolei okoliczność o nie powiadomieniu skarżącego o sprawie jaka odbyła się przed sądem rejonowym może jedynie stanowić podstawę do ewentualnego wznowienia postępowania przed sądem powszechnym. Sąd administracyjny nie ma natomiast możliwości kwestionowania prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego na podstawie którego skarżącego pozbawiono prawa wykonywania działalności gospodarczej na własny rachunek na okres pięciu lat. Oceny tej nie zmienia również podana przez skarżącego sytuacja zdrowotna i materialna.

Sygnatura akt: akt VIII SA/Wa 195/13