- Pracownik wyczerpał 182-dniowy okres zasiłku chorobowego. Następnie rozwiązał za porozumieniem stron umowę o pracę. Jednocześnie wystąpił o wypłatę odprawy rentowej. Dostarczył na razie jedynie orzeczenie lekarza orzecznika (decyzji jeszcze nie ma). Czy w związku z tym należy mu już wypłacić odprawę, czy dopiero po dostarczeniu decyzji o przyznaniu renty? I czy w ogóle się ona należy, skoro rozwiązanie stosunku pracy i otrzymanie renty nie nastąpiło jednocześnie?
– pyta czytelnik.
Opisany pracownik spełnił przesłanki uzyskania odprawy rentowej. Stosunek pracy ustał bowiem po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego.
Przy założeniu że jeszcze w trakcie zatrudnienia ten podwładny wystąpił o przyznanie świadczenia rentowego, uznać należy, że związek przyczynowy między rozwiązaniem stosunku pracy i przejściem na rentę został zachowany, nawet jeżeli renta zostanie mu przyznana później. Pracownik może zatem żądać wypłaty odprawy rentowej od dnia rozwiązania umowy o pracę.
Art. 92
1
stanowi, że pracownikowi, który spełnia warunki do uzyskania renty z tytułu niezdolności do pracy, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Odprawa rentowa jest świadczeniem jednorazowym, co oznacza, że pracownik nabywa do niej prawo tylko raz w ciągu kariery zawodowej.
Od przepisów kodeksu pracy możliwe są odstępstwa, ale wyłącznie na korzyść pracownika. Oznacza to, że przepisy wewnętrzne obowiązujące u danego pracodawcy mogą przewidywać korzystniejsze warunki uzyskania odprawy rentowej, np. wysokość odprawy przekraczającą równowartość jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.
Warunkiem nabycia uprawnień do odprawy jest ustanie stosunku pracy z powodu przejścia pracownika na rentę. Może do tego dojść zarówno z inicjatywy pracodawcy, jak i pracownika. W związku z tym, że art. 92
1
k.p. nie określa wprost sposobu, w jaki strony powinny to czynić, należy uznać, że może ono nastąpić na mocy porozumienia jako zgodnego oświadczenia stron stosunku pracy.
Decydujące znaczenie dla powstania uprawnienia do odprawy ma wykazanie związku przyczynowego między ustaniem stosunku pracy i przejściem pracownika na rentę.
Sąd Najwyższy w uchwale z 6 sierpnia 1998 (III ZP 22/98)
uznał, że odprawa rentowa przysługuje pracownikowi, który przeszedł na rentę po rozwiązaniu umowy o pracę, jeżeli niezdolność do pracy powstała wskutek choroby stwierdzonej w czasie trwania zatrudnienia, która po nieprzerwanym okresie pobierania zasiłku chorobowego (182 dni) doprowadziła do przyznania mu renty.
Przyjmuje się, że warunek ten jest spełniony, jeżeli pracownik po zakończeniu stosunku pracy ostatecznie skorzysta z renty, a zatem również po upływie pewnego, bliżej nieokreślonego czasu od momentu rozwiązania umowy.
Podobny pogląd wyraził SN w wyroku z 29 maja 1989 (III PZP 19/89). Uznał, że wymagany do uzyskania odprawy związek przyczynowy jest zachowany również wtedy, gdy z powodu choroby zapoczątkowanej w trakcie zatrudnienia przyznano pracownikowi świadczenie w dacie późniejszej niż rozwiązanie stosunku pracy.
Pracownik może więc wymagać wypłaty odprawy rentowej od dnia rozwiązania stosunku pracy, nawet jeśli orzeczenie przyznające rentę zostało wydane później.
Autorka jest aplikantką radcowską w Kancelarii Prawniczej Głowacki i Wspólnicy sp.k.
Zobacz
»
»
»
»
Pracownik idzie na emeryturę lub rentę
»
