Założyłem klub sportowy. Na jego działalność wynająłem na trzy lata pomieszczenie. Poprzednio mieściła się tam drukarnia. Pomieszczenie wymagało ogólnego remontu. Wykonane zostały następujące prace:
- uzupełniono ubytki w ścianach, pomalowano,
- zrobiono ściankę z płyty gipsowej,
- zakupiono dwie pary drzwi i powstały dwie szatnie,
- zrobiono dodatkowe wpusty instalacji elektrycznej,
- zainstalowano wentylatory zgodnie z wymogiem bhp,
- zrobiono podest do ćwiczeń,
- zamontowano grzejniki,
- przystosowano pomieszczenie na biuro, tzn. zerwano starą farbę
i pomalowano, położono wykładzinę na podłogę.
Zakup materiałów do tych prac, czyli farby, zaprawy murarskiej, tynku, płyt gipsowych, piany montażowej, masy szpachlowej, ościeżnic, profili, klamek i wkładek do drzwi, wkładki do drzwi itp., i koszt usług przekroczyły kwotę 3500 zł. Czy mogę to traktować jako remont i jednorazowo zaliczyć do kosztów (prowadzę księgę przychodów i rozchodów), czy jest to inwestycja w obcym środku trwałym i muszę ją amortyzować przez dziesięć lat? [/b]
[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=8792BE0B9CF8E62B95D501C5A9ECDEBD?id=80474]Ustawa o PIT [/link]nakazuje amortyzację inwestycji w obcym środku trwałym. Z jej przepisów nie wynika wprost, jakie nakłady tworzą taką inwestycję. W praktyce przyjęło się, że są to jedynie nakłady mające charakter ulepszenia, o których mowa w art. 22g ust. 13. Przepis ten mówi, że środki trwałe uważa się za ulepszone, jeśli suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia do używania.
[srodtytul]Remont kosztem[/srodtytul]
Gdyby poczynione przez czytelnika nakłady ograniczały się jedynie do przywrócenia lokalu do pierwotnego stanu (polegały np. na naprawie i odmalowaniu ścian, wymianie zniszczonych drzwi, podłogi, starej instalacji elektrycznej, starych grzejników), można by było mówić o remoncie. Takie prace remontowe – bez względu na wysokość poniesionych wydatków – byłyby bezpośrednim kosztem uzyskania przychodu.
Tymczasem opisane przez czytelnika prace niewątpliwie poczyniono do wynajętego pomieszczenia na cele klubu sportowego.
W świetle wyjaśnień [b]Ministerstwa Finansów (pismo z 15 marca 1995 r., PO 3/722-160/94)[/b] adaptacją są wydatki na przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż było jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych.
[srodtytul]Adaptacja zwiększa wartość[/srodtytul]
Taki charakter ma zrobienie całkowicie nowej ścianki gipsowej i podestu do ćwiczeń (wcześniej ich nie było), wstawienie drzwi w tej ściance, wykonanie dodatkowej instalacji elektrycznej, montaż wentylatorów i grzejników, w które wcześniej wynajmowane pomieszczenie nie było wyposażone. Ich efektem był wzrost wartości użytkowej lokalu: dzięki poniesieniu tych wydatków lokal spełnia standardy potrzebne do prowadzenia w nim specyficznej działalności gospodarczej czytelnika. Nie mamy więc w tym wypadku do czynienia z remontem. Potwierdza to [b]wyrok WSA w Warszawie z 7 lipca 2006 r. (III SA/Wa 658/06)[/b], w którym czytamy: „zasadniczym celem prac (...) nie była naprawa i wymiana zużytych części, powodująca przywrócenie stanu pierwotnego ich wartości użytkowej, lecz dostosowanie obiektów do wymogów najemców poprzez różnorodne prace adaptacyjne, czyli dostosowanie budynków do specyfiki pracy i wymagań klientów. Nie można tu więc mówić o remoncie”.
[srodtytul]I remont, i ulepszenie[/srodtytul]
Może być tak, że w ramach jednocześnie wykonywanych prac część nakładów ma charakter remontowy, a część jest ulepszeniem. Wówczas trzeba je wyodrębnić i te pierwsze zaliczyć bezpośrednio do kosztów podatkowych, te drugie natomiast amortyzować. Potwierdzają to wyjaśnienia organów podatkowych.
[ramka][b]Jak odróżnić remont od ulepszenia[/b]
Przykładowo w piśmie [b]Urzędu Skarbowego w Ciechanowie z 16 grudnia 2004 (US/3-PDM/413-31/04)[/b] czytamy: „wydatki poniesione w związku z robotami budowlanymi, które zamierza pan przeprowadzić w używanym budynku, mogą mieć różny charakter. (...) Wymiana okien drewnianych na plastikowe, wymiana drzwi zewnętrznych i częściowo wewnętrznych, wyburzenie posadzek lastrykowych i wymiana w części obiektu na terakotę, wyburzenie tynków wewnętrznych oraz płytek ceramicznych i wymiana na nowe tynki oraz glazurę, naprawa urządzeń wodno-kanalizacyjnych, c.o. oraz wentylacji są podyktowane złym stanem technicznym i polegają na doprowadzeniu do stanu technicznego umożliwiającego prawidłową eksploatację, na odtworzeniu stanu pierwotnego przy zastosowaniu materiałów budowlanych o lepszych parametrach, uwzględniających postęp techniczny następujący w okresie kilkudziesięciu lat, mający wpływ na sposób i środki realizowania robót remontowych, nie zmieniają jednak charakteru i funkcji środka trwałego. (...) W myśl obowiązujących przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o PIT są kosztami uzyskania przychodów. Natomiast prace dotyczące: wykonania nowych ścianek działowych ze stolarką drzwiową i wyburzenie części ścianek istniejących, powiększenie pomieszczeń w.c. i szatni oraz prawidłowe ich wyposażenie,
wykonanie właściwej umywalni wyposażonej w odpowiednią ilość umywalek oraz kabinę natryskową, położenie glazury na pozostałej wysokości ścian, gdzie obecnie są tynki (...) mają na celu ulepszenie środka trwałego i zwiększają wartość początkową środka trwałego, w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych”. [/ramka]
W wypadku czytelnika za odtworzenie stanu pierwotnego można by uznać jedynie uzupełnienie ubytków w ścianach, zerwanie starej farby i ponowne pomalowanie pomieszczeń. Zaliczenie tych wydatków bezpośrednio do kosztów może być jednak ryzykowne. W razie kontroli organ podatkowy może stwierdzić, że nie powinno się ich traktować odrębnie, gdyż nie zostały, jak typowy remont, poniesione w toku eksploatacji lokalu, ale przed przyjęciem go do używania i bez wykonania tych prac nie byłoby możliwe osiągnięcie efektu końcowego w postaci przystosowania pomieszczenia do działalności gospodarczej podatnika.
[srodtytul]Amortyzacja przez dziesięć lat[/srodtytul]
Bezpieczniej więc uznać całość poniesionych wydatków za inwestycję w obcym środku trwałym. Taka inwestycja – zgodnie z art 22j ust. 4 ustawy o PIT – może być amortyzowana przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Dla inwestycji w obcych budynkach i lokalach okres amortyzacji nie powinien być krótszy niż dziesięć lat, co oznacza, że roczna stawka amortyzacyjna nie może być wyższa niż 10 proc. Nie ma tu znaczenia, jak długo rzeczywiście inwestycja będzie wykorzystywana do działalności podatnika ani też np., na jaki okres została zawarta umowa najmu.