Zgodnie z [b]uchwałą siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 19 listopada 2008 r., II PZP 11/08[/b] (czytaj artykuł [link=http://www.rp.pl/artykul/281139.html]"Pracodawcy muszą zmienić dotychczasowe zasady rozliczania delegacji podwładnych"[/link]) , wydanej w sprawie charakteru prawnego podróży służbowej, miejsce wykonywania pracy może być różnie oznaczone, gdyż jego ograniczanie w treści umowy zmniejszałoby możliwości elastycznego ukształtowania stosunku pracy.
To wcale nie oznacza, że strony mają zupełną dowolność w tym przedmiocie. Sposób określenia miejsca pracy musi być powiązany z rodzajem pracy. Swoboda w ustalaniu miejsca świadczenia pracy zezwala na takie ukształtowanie go, by obejmowało pewien obszar geograficzny, a nie tylko stały punkt (stałe punkty). Nie zakazuje tego żaden przepis kodeksu pracy. W przeciwnym wypadku pracownicy mobilni nie mieliby w ogóle oznaczonego miejsca pracy, co dyskryminowałoby tę grupę zatrudnionych.
[b]Miejsce świadczenia pracy pracownika mobilnego – oznaczające pewien obszar jego aktywności zawodowej – musi być obszarem, w którym będzie stale się przemieszczał.[/b]
[b]Zgodnie zatem ze wskazaną zasadą SN, jeżeli kurier zatrudniony przez czytelnika wykonuje pracę na terenie określonego województwa, miejsce wykonywania pracy powinno być określone jako właśnie taki teren.[/b]
