Polskie regulacje prawne dotyczące zwolnień nie odbiegają znacząco od standardów obowiązujących w innych krajach europejskich.
Zwolnienie w naszym kraju za wypowiedzeniem pracownika zatrudnionego na czas nieokreślony wymaga dopełnienia przez pracodawcę szeregu formalności, m.in. złożenia wypowiedzenia na piśmie, jego należytego uzasadnienia, pouczenia o prawie odwołania do sądu, zachowania właściwego okresu wypowiedzenia, tj. od dwóch tygodni do trzech miesięcy, w zależności od stażu zatrudnienia. W przypadku pracowników objętych ochroną związkową niezbędna jest również uprzednia konsultacja zamiaru zwolnienia pracownika z reprezentującą go organizacją związkową. Pewne kategorie pracowników podlegają też szczególnej ochronie przed zwolnieniem, np. osoby w wieku przedemerytalnym, kobiety w ciąży lub w czasie urlopu macierzyńskiego, osoby przebywające na urlopie wychowawczym itp.
Polska nie jest krajem o najbardziej rygorystycznych regulacjach dotyczących zwolnień. W niektórych krajach (np. Francja, Niemcy, Norwegia) przed zwolnieniem niezbędne jest ostrzeżenie pracownika o zamiarze zwolnienia, a nawet uprzednie wysłuchanie go. Pewne szczególne procedury muszą być podjęte przed zwolnieniem pracownika także w Rumunii czy Holandii. Ponadto, w niektórych krajach okresy wypowiedzenia są dłuższe niż w Polsce, sięgają nawet do 6 miesięcy w krajach skandynawskich.
Z drugiej strony są też kraje, gdzie zwolnienie pracownika za wypowiedzeniem może być łatwiejsze, gdyż nie wymaga uzasadnienia – tak jest z zasady np. w Szwajcarii.
Marcin Sękowski jest radcą prawnym w Deloitte Legal
