Przedsiębiorca-wierzyciel, który wygra ze swoim kontrahentem postępowanie przed sądem, powinien udać się z wyrokiem opatrzonym klauzulą wykonalności do komornika o wszczęcie egzekucji. W tym celu wierzyciel musi złożyć właściwie wypełniony wniosek egzekucyjny.
Na wniosek wierzyciela
We wniosku należy podać jak najwięcej informacji na temat dłużnika, jak np. miejsce jego zamieszkania lub siedzibę, jego dokładną nazwę, osoby działające w jego imieniu (w przypadku osób prawnych) czy numer PESEL, NIP i REGON. Dane te ułatwią komornikowi zbieranie informacji o majątku dłużnika, a przez to zwiększą szansę na skuteczną egzekucję.
We wniosku warto też określić, w jaki sposób powinna być prowadzona egzekucja z majątku dłużnika (np. z nieruchomości, z konta w banku, z ruchomości, z wynagrodzenia). Można w jednym wniosku wskazać kilka jej sposobów przeciwko temu samemu dłużnikowi. W przypadku nieruchomości warto podać jej położenie, numer księgi wieczystej oraz sąd, który ją prowadzi.
15 proc.
wartości wyegzekwowanego roszczenia trzeba zapłacić za dokonaną egzekucję świadczeń pieniężnych
We wniosku egzekucyjnym należy też określić tytuł, w oparciu o który prowadzi się egzekucję z majątku dłużnika (np. orzeczenie sądu opatrzone klauzulą wykonalności, ugoda, nakaz zapłaty). Wskazuje się też wysokość należności oraz odsetki naliczone do dnia złożenia wniosku.
We wniosku podaje się też koszty procesu i koszty poniesione w związku z postępowaniem o nadanie klauzuli wykonalności. Natomiast wysokość kosztów postępowania egzekucyjnego zostanie określona dopiero po zakończeniu tego postępowania. Do wniosku dołącza się oryginał tytułu wykonawczego. Nie wystarcza jego kserokopia oraz wyciąg z rejestru, do którego wpisana jest firma.
Wierzyciel ma prawo wyboru komornika, który będzie prowadził egzekucję. Nie musi składać wniosku egzekucyjnego do komornika właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedziby dłużnika.
Ile to kosztuje
W celu zwiększenia szans na odzyskanie należności z majątku dłużnika przedsiębiorca powinien współpracować z komornikiem, m.in. w zakresie poszukiwaniu majątku dłużnika. W tym celu może on zlecić komornikowi poszukiwanie za wynagrodzeniem majątku dłużnika. Od zlecenia komornik pobiera opłatę w wysokości 3 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za każdą rozpoczętą godzinę czynności.
Za dokonaną egzekucję świadczeń pieniężnych trzeba zapłacić komornikowi. Pobiera on od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 15 proc. wartości wyegzekwowanego roszczenia.
Zasadą jest wnoszenie przez wierzyciela części stałej opłaty egzekucyjnej i zaliczek. Inne koszty powinny zostać wyegzekwowane od dłużnika. Ten ostatni powinien ponadto zwrócić wierzycielowi koszty niezbędne do przeprowadzenia egzekucji. Koszty postępowania egzekucyjnego ściąga się wraz z egzekwowanym roszczeniem. Zwolnienie od kosztów sądowych przyznane stronie przez sąd w postępowaniu rozpoznawczym rozciąga się także na postępowanie egzekucyjne. -
Opłaty komornicze
Za czynności komorników niebędące czynnościami egzekucyjnymi pobiera się opłaty stałe w wysokości:
- 3 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za każdą rozpoczętą godzinę:
– licytacji na zlecenie zastawnika przedmiotu zastawu rejestrowego,
– sprawowania, na wniosek organizatora licytacji, urzędowego nadzoru nad dobrowolnymi publicznymi licytacjami, z przybiciem najniższej lub najwyższej oferty;
- 25 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za wprowadzenie syndyka masy upadłości lub zarządcy w posiadanie majątku upadłego;
- 1 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za dokonanie doręczeń zawiadomień sądowych, obwieszczeń, protestów i zażaleń oraz innych dokumentów za potwierdzeniem odbioru i oznaczeniem daty;
- 3 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za każdą rozpoczętą godzinę czynności polegającej na sporządzeniu protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora;
- 3 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za każdą rozpoczętą godzinę innych czynności niebędących czynnościami egzekucyjnymi, przewidzianych przez prawo i niewymienionych w rozporządzeniu o opłatach za czynności komorników niebędące czynnościami egzekucyjnymi.
Podstawa prawna
- Art. 758 i nast. ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (DzU nr 43, poz. 296 ze zm.)
