Weksel

Ustawa z 28 kwietnia 1936 r. – Prawo wekslowe wyróżnia dwa rodzaje weksli: weksle trasowane oraz weksle własne. Praktyka gospodarcza posługuje się przede wszystkim wekslami własnymi, dlatego ten rodzaj weksla został omówiony w opracowaniu.

Weksel własny musi posiadać następujące elementy: nazwę „weksel" w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono, przyrzeczenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej, oznaczenie terminu płatności, oznaczenie miejsca płatności, nazwisko osoby, na której rzecz lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana, oznaczenie daty i miejsca wystawienia weksla oraz podpis wystawcy weksla.

Gdy przedsiębiorcy, zawierając umowę (np. pożyczki), której wykonanie chcą zabezpieczyć wekslem, nie znają bądź nie potrafią jeszcze prawidłowo określić wszystkich powyższych elementów, jak choćby wysokości zobowiązania czy terminu płatności, mogą skorzystać z podpisania weksla własnego „in blanco" wraz z deklaracją wekslową przez jedną ze stron oraz wręczenia tych dokumentów drugiej stronie umowy.

Weksel własny „in blanco" to weksel niezupełny, zawierający z reguły tylko podpis wystawcy (dłużnika wekslowego). Nie obowiązują już urzędowe wzory weksli, dlatego dokument weksla każdy sporządza samodzielnie.

Kto podpisuje

Weksel podpisuje wystawca. Jeżeli jest nim osoba fizyczna, to składa własnoręczny czytelny podpis (imię i nazwisko). W praktyce dopisuje się również numer PESEL, który pozwala na prawidłową identyfikację dłużnika wekslowego.

W przypadku spółek prawa handlowego weksel podpisują wspólnicy upoważnieni do reprezentacji i zaciągania zobowiązań w imieniu spółki. Z reguły przystawia się pieczęć spółki, pod którą (a nie obok) powinny złożyć podpisy osoby upoważnione. Podpis obok pieczęci spółki może sugerować, że dana osoba nie zaciągnęła zobowiązania w imieniu spółki , lecz w swoim własnym, np. jako poręczyciel weksla.

Tak samo w przypadku gdy np. pod pieczęcią spółki umieści swój podpis osoba nieuprawniona do jej reprezentowania – należy wówczas przyjąć, że to ona osobiście, we własnym imieniu, podpisała weksel.

Konieczna deklaracja

Istotnym dokumentem, który powinien zostać dołączony do podpisanego weksla własnego in blanco, jest deklaracja wekslowa w formie umowy pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem – wystawcą weksla. Istotne jest, by dokładnie określić w deklaracji wekslowej moment powstania uprawnienia wierzyciela wekslowego do wypełnienia weksla, a więc wpisania tak istotnych elementów jak suma wekslowa, data płatności, miejsca płatności weksla czy też obowiązku zwrotu weksla wystawcy.

Podany wzór weksla własnego in blanco jest najprostszym z możliwych. W zależności od sytuacji oraz woli stron w treści weksla mogą znaleźć się inne zastrzeżenia, jak np. klauzula „waluty" (oznacza ona np. otrzymanie przez wystawcę towaru czy gotówki) bądź klauzula „bez protestu" (oznacza zwolnienie z obowiązku dokonywania urzędowego protestu przez notariusza z powodu braku zapłaty).

Ważne!

Od weksli nie pobiera się już opłaty skarbowej.

Gwarancja

Jednym ze sposobów zabezpieczenia prawidłowego wykonania umowy jest gwarancja bankowa bądź ubezpieczeniowa, udzielana przez bank bądź ubezpieczyciela.

Występuje ona z reguły jako zabezpieczenie wykonania umów zawartych między przedsiębiorcami, na podstawie których jedna ze stron – celem zabezpieczenia interesów drugiej strony umowy – przedstawia właśnie gwarancję. Kontrahent, obok roszczeń skierowanych do swego partnera biznesowego, posiada również roszczenie o wypłatę z gwarancji, stanowiące zabezpieczenie danej umowy udzielone mu przez trzeci podmiot (bank, ubezpieczyciela).

Poniższe rozważania poświęcone są problematyce gwarancji bankowej, co nie wyklucza ich zastosowania wobec gwarancji ubezpieczeniowych.

Wypłaca bank

Gwarancja bankowa jest pisemnym zobowiązaniem banku do zapłaty określonej w niej maksymalnej kwoty gwarancji (tzw. sumy gwarancyjnej) w przypadkach ściśle określonych w treści samej gwarancji. Gwarancja jest udzielana na zlecenie podmiotu (zleceniodawcy gwarancji) i zabezpiecza wykonanie danego zobowiązania przez zleceniodawcę bądź jeszcze innych podmiot.

Wypłata z gwarancji następuje, w przypadku gdy podmiot posiadający stosowne uprawnienia (beneficjent gwarancji) zwróci się do banku z odpowiednim wnioskiem zawierającym oświadczenie np. o niewykonaniu przez zleceniodawcę gwarancji (bądź inny podmiot) swego zobowiązania w ogóle bądź w sposób nienależyty. Do wniosku zawierającego żądanie wypłaty z gwarancji mogą być dołączone dokumenty, których obowiązek przedstawienia w banku jest określony w treści gwarancji.

Należy pamiętać, że bank, który wystawił daną gwarancję, a następnie otrzymał od uprawnionego podmiotu żądanie wypłaty wskazanej kwoty z tej gwarancji, nie jest uprawniony do zbadania, czy rzeczywiście doszło do niewykonania danej umowy czy też do nieprawidłowego jej wykonania. Zleceniodawca nie może skutecznie sprzeciwić się dokonaniu wypłaty z gwarancji przez bank, jeśli tylko zostały spełnione przesłanki umożliwiające uwzględnienie wniosku beneficjenta gwarancji.

Przedmiotem badania przez bank złożonego przez beneficjenta wniosku z żądaniem wypłaty jest:

- czy określony podmiot jest beneficjentem gwarancji,

- czy wniosek zawierający żądanie wypłaty z gwarancji został podpisany przez osoby uprawnione do reprezentacji beneficjenta gwarancji,

- czy taki wniosek został złożony w określony sposób (np. za pośrednictwem banku beneficjenta gwarancji, który ma potwierdzić prawdziwość i zgodność podpisów złożonych pod wnioskiem),

- czy treść żądania wypłaty zawiera wymagane przez treść gwarancji oświadczenia (np. o niewykonaniu bądź nieprawidłowym wykonaniu danego zobowiązania przez dany podmiot),

- czy zostały do wniosku dołączone dokumenty wymagane przez gwarancję,

- czy wniosek taki został złożony w terminie ważności gwarancji.

Wezwanie do zapłaty

Po otrzymaniu przez bank wniosku zawierającego żądanie wypłaty z gwarancji bank informuje o tym zleceniodawcę gwarancji oraz wzywa go do zapłaty na rzecz banku określonej kwoty. Niezależnie od faktu jej otrzymania od zleceniodawcy gwarancji bank, jeżeli tylko uzna otrzymany od beneficjenta wniosek o wypłatę z gwarancji za złożony prawidłowo i spełniający wszelkie formalne wymogi, dokonuje wypłaty z gwarancji w określony sposób na rzecz jej beneficjenta.

Kolejnym krokiem ze strony banku jest dochodzenie roszczeń wobec zleceniodawcy gwarancji. W treści gwarancji mogą znajdować się postanowienia przewidujące prawo właściwe do gwarancji, ustalenia dotyczące sądu właściwego dla rozpoznania sporów wynikających z gwarancji, jak też warunków związanych z cesją uprawnień wynikających z gwarancji na inny podmiot.

Zastaw rejestrowy

Zastaw rejestrowy reguluje ustawa z 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (dalej ustawa). Zastaw ten jest odmianą zastawu na rzeczy i na prawach, ustanawianego na podstawie przepisów kodeksu cywilnego.

Ma on jednak tę przewagę nad zastawem uregulowanym w kc, że pozwala na zabezpieczenie wierzytelności przy jednoczesnym pozostawieniu rzeczy obciążonej tym prawem we władaniu zastawcy. Wydanie rzeczy zastawnikowi zostaje zastąpione wpisem do rejestru zastawów (wymagany jest on dla powstania zastawu rejestrowego).

Wpis do rejestru zastawów wywołuje skutki względem osób trzecich. Od dnia jego dokonania nikt nie może zasłaniać się nieznajomością danych ujawnionych w rejestrze, chyba że mimo zachowania należytej staranności nie mógł się o nich dowiedzieć.

Ważne!

Rejestr zastawów prowadzony przez sądy rejonowe (sądy gospodarcze) jest jawny i powszechnie dostępny. Odpisy z rejestru zastawów stanowiące dowód wpisu, a także zaświadczenia o braku wpisu zastawcy lub zastawcy i przedmiotu zastawu wydawane są na wniosek każdego, kto tego zażąda.

Zastawcą jest właściciel rzeczy będącej przedmiotem zastawu (lub osoba uprawniona, gdy przedmiotem zastawu są prawa). Zastawnikiem jest natomiast podmiot będący wierzycielem. Co istotne – zastawca nie musi być dłużnikiem osobistym zastawnika.

W jakiej formie

Umowa zastawnicza powinna być pod rygorem nieważności zawarta na piśmie. Treść umowy zastawniczej – zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy, powinna określać co najmniej:

- datę jej zawarcia;

- imię i nazwisko (nazwę) oraz miejsce zamieszkania (siedzibę) i adres zastawnika, zastawcy oraz dłużnika, jeżeli nie jest on zastawcą;

- przedmiot zastawu w sposób odpowiadający jego właściwościom;

- wierzytelność zabezpieczoną zastawem – przez oznaczenie stosunku prawnego, z którego ta wierzytelność wynika lub może wynikać, oraz najwyższej sumy zabezpieczenia.

Umowa zastawnicza powinna zawierać również szczegółowe regulacje dotyczące: wejścia w życie umowy, czasu jej obowiązywania (np. umowa została zawarta na trzy lata, tj. do dnia pełnej spłaty zabezpieczonej wierzytelności wynikającej z umowy X,) dokonywania zmian umowy oraz trybu jej rozwiązania lub wygaśnięcia. Strony powinny określić także sposób rozwiązywania ewentualnych sporów wynikających z umowy lub powstałych w związku z jej wykonywaniem

Co do zasady – umowa zastawnicza powinna zostać sporządzona w trzech jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla zastawcy i zastawnika oraz jeden dla sądu rejestrowego.

Rzeczy i prawa

Przedmiotem zastawu rejestrowego mogą być rzeczy ruchome i zbywalne prawa majątkowe z wyjątkiem: praw mogących być przedmiotem hipoteki, wierzytelności, na których ustanowiono hipotekę, statków morskich oraz statków w budowie mogących być przedmiotem hipoteki morskiej. A więc przedmiotem zastawu rejestrowego nie mogą być nieruchomości, niezbywalne prawa majątkowe, prawa niemajątkowe, prawa o charakterze ściśle osobistym, jak również nie mogące stanowić przedmiotu obrotu uprawnienia o charakterze publicznoprawnym (np. koncesje).

Zastawem rejestrowym można w szczególności obciążyć: rzeczy oznaczone co do tożsamości; rzeczy oznaczone co do gatunku, jeżeli w umowie zastawniczej określona zostanie ich ilość oraz sposób wyodrębnienia od innych rzeczy tego samego gatunku; zbiór rzeczy ruchomych lub praw, stanowiących całość gospodarczą, choćby jego skład był zmienny; wierzytelności; prawa na dobrach niematerialnych; prawa z papierów wartościowych; prawa z niebędących papierami wartościowymi instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (DzU nr 183, poz. 1538, z późn. zm.).

Podczas opisywania przedmiotu zastawu warto skorzystać z Katalogu Sposobu Opisu Przedmiotów Zastawu, stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia ministra sprawiedliwości z 15 października 1997 r. w sprawie szczegółowej organizacji i sposobu prowadzenia rejestru zastawów (DzU nr 134, poz. 892 ze zm.). Dzięki temu unikniemy problemów ze opisem przedmiotu zastawu.

Katalog ten składa się z ośmiu działów oznaczonych literami od A do G zawierających zasady opisu przedmiotów w nich wyszczególnionych oraz działu H zawierającego zasady opisu właściwe dla innych przedmiotów niż te, dla których zasady opisu zawarte zostały w działach A-G. Każdy dział dzieli się na pozycje, które obejmują zasady opisu dotyczące poszczególnych przedmiotów.

I tak przykładowo – dział A dotyczy rzeczy ruchomych, dział D – wierzytelności i praw przyszłych, dział E – praw na dobrach niematerialnych, dział G – udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, dział H – innych przedmiotów niż te, dla których zasady opisu zostały zawarte w działach A-G.

Ważne!

Zastaw rejestrowy może być ustanowiony także wówczas, gdy zastawca nabędzie przedmiot zastawu w przyszłości.

Wówczas obciążenie zastawem rejestrowym takiego przedmiotu zastawu staje się skuteczne z chwilą jego nabycia przez zastawcę.

Suma zabezpieczenia

Obowiązkowym elementem umowy zastawniczej jest też określenie zabezpieczonej wierzytelności, co ma nastąpić przez oznaczenie stosunku prawnego, z którego ta wierzytelność wynika lub może wynikać, oraz najwyższej sumy zabezpieczenia, tj. sumy wymienionej we wpisie zastawu.

Określając sumę zabezpieczenia, pamiętać należy, że zastaw rejestrowy zabezpiecza te odsetki, roszczenia uboczne wskazane przez strony w umowie zastawniczej oraz koszty zaspokojenia zastawnika, które mieszczą się w sumie wymienionej we wpisie zastawu. Wierzytelność zabezpieczona zastawem nie może być przedawniona.

Zastaw rejestrowy może zabezpieczać dwie lub więcej wierzytelności wynikające z umów przysługujących jednemu wierzycielowi. Wierzytelności te określa umowa zastawnicza.

Wpis na wniosek

Sąd dokonuje wpisu do rejestru zastawów na wniosek zastawnika lub zastawcy, chyba że przepis szczególny przewiduje wpis z urzędu. Do wniosku należy dołączyć umowę zastawniczą albo umowę, z której wynika nabycie przedmiotu zastawu wraz z zastawem rejestrowym, albo nabycie udziału we współwłasności przedmiotu zastawu, albo nabycie wierzytelności zabezpieczonej zastawem rejestrowym lub jej części lub inny dokument stanowiący podstawę wpisu.

Wniosek o wpis do rejestru składa się na urzędowym formularzu. Mogą być one również składane drogą elektroniczną – wówczas powinny być opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym, weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu.

Ważne!

Od wniosku o wpis zastawu rejestrowego do rejestru zastawów pobiera się opłatę stałą w kwocie 200 zł.

Ważne!

Umowa zastawnicza powinna zawierać ustalenia na wypadek niedokonania przez zastawcę spłaty całości lub części wierzytelności zabezpieczonej zastawem rejestrowym.

Wierzytelność zabezpieczona zastawem rejestrowym podlega zaspokojeniu z przedmiotu tego zastawu z pierwszeństwem przed innymi wierzytelnościami. Zaspokojenie zastawnika z przedmiotu zastawu rejestrowego następuje w drodze sądowego postępowania egzekucyjnego.

Umowa zastawnicza może też przewidywać zaspokojenie zastawnika przez przejęcie przez niego na własność przedmiotu zastawu rejestrowego, albo przez sprzedaż przedmiotu zastawu rejestrowego w drodze przetargu publicznego, który przeprowadzi notariusz lub komornik, w terminie 14 dni od dnia złożenia przez zastawnika wniosku o dokonanie sprzedaży. Sprzedaż ta ma takie same skutki, jak sprzedaż w postępowaniu egzekucyjnym.

Bezpośrednio przed podjęciem czynności mających na celu zaspokojenie zastawnika z przedmiotu zastawu rejestrowego zastawnik powinien na piśmie zawiadomić zastawcę o podjęciu działań zmierzających do zaspokojenia jego, roszczeń wynikających z zastawu rejestrowego. Zastawca może w ciągu 7 dni od dnia takiego zawiadomienia zaspokoić zastawnika bądź wystąpić do sądu z powództwem o ustalenie, że wierzytelność nie istnieje albo nie jest wymagalna w całości lub w części.

Ważne!

Umowa zastawnicza powinna określać, która ze stron i w jakim terminie – w przypadku spłaty wierzytelności zabezpieczonej zastawem – złoży do sądu wniosek o wykreślenie przedmiotu zastawu z rejestru zastawów.

Cesja wierzytelności

Jednym ze sposobów zabezpieczenia wykonania kontraktu jest cesja, czyli przelew określonej wierzytelności (art. 509-517 kodeksu cywilnego).

Cesja wierzytelności polega na przeniesieniu wierzytelności z majątku pierwotnego wierzyciela (cedenta) do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza) w drodze umowy zawartej między tymi podmiotami.

Co można przelać

Przedmiotem cesji może być co do zasady każda wierzytelność, o ile jej przelewu nie wyłączają obowiązujące przepisy prawa, zastrzeżenie umowne albo właściwość zobowiązania. Przelać można wierzytelność istniejącą, choćby nawet przedawnioną. Przedmiotem cesji może być wierzytelność zabezpieczona hipoteką, zastawem czy zastawem rejestrowym.

W orzecznictwie wyrażony jest pogląd, iż dopuszczalny jest także przelew wierzytelności przyszłej, jednak w chwili przelewu jej treść musi być określona w umowie (uchwała Sądu Najwyższego z 19 września 1997 r., OSN 1998, poz. 22).

Kiedy na piśmie

Umowa cesji może być sporządzona w dowolnej formie, nawet ustnej. Jednak zgodnie z art. 514 k.c., w sytuacji gdy wierzytelność została stwierdzona pismem, umowa przelewu wierzytelności również powinna być stwierdzona pismem. Minimalnym wymogiem formy pisemnej jest własnoręczny podpis składającego oświadczenie.

Przelewając wierzytelność na cesjonariusza cedent ponosi odpowiedzialność za to, że wierzytelność mu przysługuje. Odrębną jednak kwestią pozostaje wypłacalność dłużnika. Jeżeli z umowy cesji nie wynika nic innego, cedent nie ponosi odpowiedzialności za wypłacalność dłużnika.

Najlepszym zabezpieczeniem interesów cesjonariusza jest zatem zawarcie stosownego postanowienia w treści umowy, na podstawie którego będzie on mógł zwrócić się do cedenta w sytuacji, gdy dłużnik okaże się niewypłacalny. Odpowiedzialność zbywcy wierzytelności w sytuacji niewypłacalności dłużnika będzie istniała tylko wtedy, gdy tak postanowią strony w umowie.

Podstawowym warunkiem przy umowie cesji jest również zawiadomienie dłużnika o fakcie jej zawarcia oraz wskazanie osoby nabywcy wierzytelności. Obowiązek takiego zawiadomienia spoczywa na cedencie. Zawiadomienie to ma istotne znaczenie dla nabywcy, gdyż zgodnie z art. 512 k.c., dopóki zbywca nie zawiadomił dłużnika o przelewie, spełnienie świadczenia do rąk poprzedniego wierzyciela ma skutek względem nabywcy, chyba że w chwili spełnienia świadczenia dłużnik wiedział o przelewie.

Dlatego też w umowie warto wskazać termin, w którym cedent powinien dokonać zawiadomienia dłużnika o przelewie wierzytelności.

Poręczenie

Umowę poręczenia regulują przepisy kodeksu cywilnego. Jest to umowa, na podstawie której poręczyciel zobowiązuje się wobec kontrahenta do wykonania zobowiązania, gdyby dłużnik (a więc osoba trzecia) go nie wykonał.

Z reguły do zawarcia umowy, a więc do złożenia oświadczeń przez obie strony dochodzi na piśmie, ale pamiętajmy, że oświadczenie poręczyciela musi zostać zawarte na piśmie – w przeciwnym wypadku nie możemy mówić o prawidłowym udzieleniu poręczenia.

Możemy wyróżnić poręczenie za dług istniejący w chwili udzielenia poręczenia bądź za dług, który jeszcze nie powstał, ale w takim wypadku należy określić jego maksymalną wysokość. O ile strony inaczej nie ustalą, poręczyciel odpowiada za zapłatę długu razem z dłużnikiem jako współdłużnik solidarny. W praktyce oznacza to, że osoba uprawniona (wierzyciel) może dochodzić wykonania zobowiązania (np. spłaty umowy pożyczki) zarówno od dłużnika, jak i od poręczyciela, może im także łącznie wytoczyć proces o zapłatę.

Ważne!

O zakresie zobowiązania poręczyciela rozstrzyga każdoczesny zakres zobowiązania dłużnika. Oznacza to m.in. to, że odpowiedzialność poręczyciela w danym czasie jest taka, ile wynosi dług dłużnika.

Wzór weksla własnego in blanco

miejscowość, data wystawienia

Dnia (data płatności weksla) zapłacę za ten weksel własny na rzecz (dane dłużnika) sumę (podać kwotę słownie) złotych. Płatny w (miejsce płatności)

.....................................

(podpis wystawcy)

„Rzeczpospolita" radzi

- O czym powinien pamiętać beneficjent gwarancji?

Beneficjent musi mieć pewność, że wystąpiły okoliczności umożliwiające złożenie wniosku z żądaniem wypłaty z gwarancji, a tym samym złożenie przez niego oświadczenia o niewypełnieniu przez kontrahenta zobowiązania, które zostało tą gwarancją zabezpieczone.

Kolejnym krokiem jest przygotowanie dokumentów, zarówno wniosku z żądaniem wypłaty, jak i skompletowanie innych wymaganych dokumentów, które – zgodnie z treścią danej gwarancji – winny być dołączone do wniosku. Należy dopilnować, by wniosek został złożony we właściwym czasie (w okresie obowiązywania gwarancji), często w określony sposób (np. doręczony przez kuriera) oraz w miejscu wskazanym w gwarancji.

Nie zawsze będzie to bank, który udzielił gwarancji, gdyż może być to bank prowadzący rachunek beneficjenta gwarancji, który po otrzymaniu wniosku i poświadczeniu podpisów pod nim złożonych dopiero prześle to żądania do banku – gwaranta.

„Rzeczpospolita" radzi

- O czym powinien pamiętać zleceniodawca gwarancji?

Zleceniodawca musi przede wszystkim dokładnie określić warunki, po spełnieniu których beneficjent gwarancji będzie mógł żądać od banku wypłaty z gwarancji, jak również zakres i formę dokumentów, które będą musiały być przedstawione wraz z żądaniem wypłaty.

Powinien te warunki dokładnie ustalić z kontrahentem, a następnie przedstawić w banku, tak by zostały prawidłowo wpisane do treści gwarancji. Są to istotne elementy, gdyż zleceniodawca co do zasady nie może skutecznie sprzeciwić się, by bank nie dokonywał wypłaty z gwarancji.

Trzeba ponadto prawidłowo ustalić okres obowiązywania danej gwarancji, oznaczony albo konkretną datą, albo poprzez wskazanie okoliczności powodujących wygaśnięcie gwarancji (np. poprzez zwolnienie zleceniodawcy gwarancji z danego zobowiązania przez beneficjenta gwarancji).

W samej umowie z bankiem należy ustalić nie tylko warunki finansowe udzielenia gwarancji przez bank, ale również wymagane przez bank zabezpieczenia (np. w postaci hipoteki na nieruchomości, zastawu rejestrowego czy też kaucji). -

Ustanowienie zastawu rejestrowego

Konieczne jest do tego:

- zawarcie umowy o ustanowienie tego zastawu (umowa zastawnicza) między osobą uprawnioną do rozporządzania przedmiotem zastawu (zastawcą) a wierzycielem (zastawnikiem) oraz

- wpis do rejestru zastawów.

„Rzeczpospolita" radzi

Wniosek o wpis zastawu rejestrowego nieopłacony podlega zwróceniu. Dlatego umowa zastawu winna określać, która ze stron ponosić będzie wszelkie koszty związane z umową, w tym koszty wpisu zastawu rejestrowego do rejestru zastawów.

Umowa powinna też wskazywać, która strona – zastawca czy zastawnik – oraz w jakim terminie od dnia zawarcia umowy, złoży w sądzie wniosek o ustanowienie zastawu.

Sądem miejscowo właściwym dla dokonania wpisu jest sąd, w którego okręgu znajduje się miejsce zamieszkania (siedziba) zastawcy.

Wzór – UMOWA CESJI WIERZYTELNOŚCI NA ZABEZPIECZENIE

zawarta w Warszawie 6 listopada 2012 r.

pomiędzy:

Janem Kowalskim – PPHU ABC z siedzibą w Warszawie (00-111) przy ul. Pandory 2 działającym na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej, NIP 12345678 REGON 123456789, zwanym dalej cedentem

a

ABC Graphics S.A. z siedzibą w Warszawie przy ulicy Kwiatowej 3 zarejestrowaną w Sądzie Rejonowym w Warszawie X – Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS 0000123456,

reprezentowaną przez:

Annę Kwiatkowską, prezesa zarządu, zwaną dalej cesjonariuszem

§ 1

Cedent oświadcza, że z tytułu umowy o dzieło nr 123/2012 zawartej w dniu 6 listopada 2012. w Warszawie (załącznik nr 1 do umowy) ma zapłacić na rzecz cesjonariusza kwotę 200.000,00 zł.

§ 2

1. Cedent oświadcza, że jest wierzycielem ABC DATA S.A. z siedzibą w Warszawie przy ulicy Groszkowej 3 zarejestrowaną w Sądzie Rejonowym w Warszawie X – Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS 0000654321 z umowy sprzedaży nr 321/2012 z dnia 25 października 2012 (załącznik nr 2 do umowy).

2. Cedent oświadcza, że określona w pkt 1 wierzytelność istnieje, jest wymagalna i wolna od obciążeń oraz że uprawnienie do jej zbycia na rzecz osób trzecich nie zostało wyłączone.

§ 3

1. Cedent przelewa na rzecz cesjonariusza wierzytelność z umowy wskazanej w § 2 celem zabezpieczenia wierzytelności cesjonariusza wobec cedenta z umowy wskazanej w § 1, a cesjonariusz wyraża zgodę na powyższe i przedmiotową wierzytelność na zabezpieczenie przyjmuje.

2. Przelew następuje jedynie do wysokości wierzytelności przysługującej cesjonariuszowi wobec cedenta z umowy określonej w § 1.

§ 4

W wypadku braku terminowej zapłaty przez cedenta całości lub części długu wynikającego z umowy wskazanej w § 1 cesjonariusz uprawniony jest do zaspokojenia swoich roszczeń z wierzytelności wskazanej w § 2, do wysokości istniejącego zadłużenia.

§ 5

Umowa traci moc po całkowitym zaspokojeniu przysługującej cesjonariuszowi wierzytelności wobec cedenta wynikającej z umowy określonej w § 1.

§ 6

Cedent zobowiązuje się niezwłocznie, jednakże nie później niż w terminie 3 dni od podpisania niniejszej umowy zawiadomić ABC DATA S.A. o zawarciu przedmiotowej umowy, w szczególności o jej zakresie i warunkach.

§ 7

Cedent ponosi odpowiedzialność za wypłacalność ABC DATA S.A.

§ 8

Cesjonariusz bez pisemnej zgody cedenta nie może przenieść bądź obciążyć na rzecz osoby trzeciej wierzytelności stanowiącej przedmiot niniejszej umowy.

§ 9

Wszelkie zmiany umowy mogą nastąpić jedynie za zgodą obu stron wyrażoną w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

§ 10

W sprawach nieunormowanych w przedmiotowej umowie mają zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego.

§ 11

Wymienione w umowie załączniki stanowią integralną jej część. Umowę sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla cedenta i jednym dla cesjonariusza.

.................................. ...........................

Cedent Cesjonariusz

(podpis) (podpis)

Wzór – UMOWA PORĘCZENIA

zawarta w dniu 6 listopada 2012 r. w Warszawie. Pomiędzy:

1) Janem Kowalskim zamieszkałym w Warszawie. przy ul. Pandory 2, legitymującego się dowodem o numerze APA 123456 zwanym w dalszej części umowy poręczycielem

a

2) Marcinem Kwiatkowskim zamieszkałym w Warszawie przy ul. Groszkowej 3, legitymującej się dowodem APA 654321 zwanym w dalszej części umowy wierzycielem

o następującej treści:

§ 1

Poręczyciel oświadcza, że został poinformowany o fakcie zawarcia umowy pożyczki z dnia 4 listopada 2012 r. pomiędzy –DEF Money (dłużnikiem) z siedzibą w Warszawie przy ulicy Klonowej 2 zarejestrowaną w Sądzie Rejonowym w Warszawie X – Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS 0000864276 a wierzycielem, na podstawie której wierzyciel udzielił dłużnikowi pożyczki w wysokości 10.000 zł (słownie: dziesięć tysięcy złotych) z terminem spłaty do dnia 1 marca 2013 r. wraz z należnymi odsetkami.

§ 2

Na podstawie postanowień umowy poręczyciel poręcza w całości za opisane w § 1 zobowiązania dłużnika z tytułu pożyczki.

§ 3

Poręczenie zostaje udzielone na okres od 6 listopada 2012 r. do 20 marca 2013 r.

§ 4

W przypadku zwłoki dłużnika w wykonaniu zobowiązań wobec wierzyciela, o których mowa w § 1, wierzyciel prześle dłużnikowi i poręczycielowi wezwanie do zapłaty, a po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu może żądać od poręczyciela spełnienia świadczenia.

§ 5

W kwestiach nieuregulowanych niniejszą umową mają zastosowanie odpowiednie przepisy kodeksu cywilnego.

§ 6

Wszelkie zmiany do umowy wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności.

§ 7

Umowa została sporządzona w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze Stron.

.................................. ........................

Poręczyciel

Wierzyciel