Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 3 czerwca 2015 r. (V CSK 566/14).
Powódka była właścicielem akcji na okaziciela Huty w R. (Huta), serii A, zdeponowanych u pozwanego, który prowadził działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia depozytu oraz obrotu akcjami niedopuszczonymi do publicznego obrotu. W 2004 r. powódka zawarła dwie umowy sprzedaży akcji Huty. W umowach tych oświadczyła, że sprzedaje akcje kupującemu oraz że z chwilą zawarcia umowy dokonuje na kupującego cesji wszystkich praw w zakresie przysługującym jej jako akcjonariuszowi, wynikających z faktu przechowywania akcji przez pozwanego, a kupujący oświadczył, że akcje te kupuje i prawa te w drodze cesji nabywa. Strony oświadczyły również w treści umów, że z chwilą dokonania cesji dochodzi do wydania akcji i przeniesienia ich własności, oraz zobowiązały pozwanego do niezwłocznego dokonania stosownych zmian w zakresie ujawnienia nowego właściciela akcji. Pozwany, po okazaniu mu umów, wyksięgował zbywane akcje z rachunku depozytowego powódki, zaksięgował je na rachunek depozytowy nabywców i wystawił na ich rzecz zaświadczenia depozytowe. W 2006 r. powódka zawarła kolejną umowę sprzedaży akcji na okaziciela, zawierającą analogiczne zapisy jak umowy z 2004 r.