Zgodnie z art. 39 k.p. pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę podwładnemu, któremu brakują nie więcej niż cztery lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeśli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.
Od tej reguły są jednak wyjątki. Rozwiązanie stosunku pracy będzie dopuszczalne, gdy:
- pracownik uzyska rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy,
- ogłoszona zostanie upadłość lub likwidacja zakładu,
- zachodzą przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 k.p.),
- pracownik długotrwale choruje, gdy przepisy pozwalają rozwiązać angaż na podstawie art. 53 k.p.
Zasadniczo ochrona przedemerytalna obejmuje również zakaz wypowiadania warunków pracy i/lub płacy. Jednak i tu ustawodawca przewidział przypadki szczególne. Przyczynami uzasadniającymi podjęcie decyzji o jednostronnej zmianie warunków pracy i płacy tej grupie zatrudnionych są:
- wręczenie wypowiedzenia zmieniającego zamiast rozwiązania umowy o pracę z powodów, o których stanowi ustawa o zwolnieniach grupowych,
- wprowadzenie nowych zasad wynagradzania dla wszystkich zatrudnionych w firmie lub tej grupy zawodowej, do której należy dany pracownik,
- utrata zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy stwierdzona orzeczeniem lekarskim,
- niezawiniona przez pracownika utrata uprawnień koniecznych do wykonywania pracy.
Jeżeli pracownik nie przyjmie zaproponowanych mu nowych warunków, angaż rozwiąże się z upływem okresu wymówienia. Prawo do dodatku wyrównawczego przysługuje wyłącznie przy modyfikacji warunków wynagradzania w związku z wręczeniem zatrudnionemu wypowiedzenia zmieniającego zamiast definitywnego z przyczyn dotyczących pracodawcy.
