Oczywiście, jeżeli właściciel lub pozostali lokatorzy dobrowolnie opuszczą nieruchomość, to jest po sprawie. Jednak w przypadku braku dobrej woli tych osób nabywca nieruchomości musi przeprowadzić procedurę eksmisyjną. Tytułem do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości i opróżnienia znajdujących się na tej nieruchomości pomieszczeń jest prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności bez potrzeby nadania mu klauzuli wykonalności. W celu przymusowego opróżnienia nabytej nieruchomości konieczne jest skierowanie wniosku do komornika właściwego ze względu na położenie nieruchomości. Wniosek taki podlega opłacie w wysokości 40 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia (tzn. około 1,5 tys. zł w II kwartale 2014 r.), przy czym opłatę pobiera się od każdej izby w lokalu.
Przykład
Przy opróżnianiu lokalu składającego się z pięciu izb opłata (płatna przy składaniu wniosku) wyniesie 7,5 tys. zł. Opłata ta podlega później zwrotowi przez dłużnika, a w przypadku braku dobrowolnej płatności ściągnięciu w trybie egzekucji sądowej.
Odrębne zasady stosuje się do lokatorów, który mieli podpisaną z dłużnikiem umowę najmu lub dzierżawy. Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności nabywca nieruchomości wstępuje w prawa i obowiązki dłużnika wynikające ze stosunku najmu i dzierżawy. W takim przypadku zastosowanie mają przepisy kodeksu cywilnego dotyczące przejścia umowy najmu w przypadku zbycia nieruchomości. W przypadku umowy zawartej na czas nieoznaczony nabywca może wypowiedzieć najem lub dzierżawę z zachowaniem ustawowych terminów wypowiedzenia (trzy miesiące naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego).
Inne zasady stosuje się do umów terminowych. Jeżeli umowa najmu lub dzierżawy była zawarta w formie pisemnej z datą pewną na czas oznaczony nie dłuższy niż dwa lata, umowy nie można wypowiedzieć przed upływem tego terminu, jeśli możliwość wypowiedzenia nie była zastrzeżona w jej treści (jeżeli umowa nie miała formy pisemnej z datą pewną, można wypowiedzieć najem z zachowaniem terminów ustawowych). Jeżeli umowa była zawarta na czas oznaczony dłuższy niż dwa lata, nabywca może wypowiedzieć tę umowę, w ciągu miesiąca od uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności, z zachowaniem rocznego terminu wypowiedzenia, o ile umowa nie przewiduje terminu krótszego, chociażby została zawarta z zachowaniem formy pisemnej i z datą pewną. Zawsze można rozwiązać umowę najmu na podstawie porozumienia.
Sposób kredytowania nabycia nieruchomości na licytacji komorniczej jest uzależniony od etapowości postępowania egzekucyjnego. Bank może sfinansować zapłatę rękojmi i ceny nabycia, którą licytant musi uiścić po wydaniu postanowieniu o udzieleniu przybicia. W praktyce zdarza się, że osoby przystępujące do licytacji uiszczają rękojmię z własnych środków, ponieważ w przypadku niewylicytowania nieruchomości (chociaż kwota rękojmi podlega wtedy zwrotowi) musiałyby zapłacić należne bankowi odsetki.
Dla kredytowania istotne jest, że w chwili, gdy należy zapłacić cenę nabycia nieruchomości licytant nie jest jeszcze właścicielem nieruchomości. Nie może ustanowić hipoteki na zabezpieczenie kredytu na tej nieruchomości. Hipoteki takiej nie może ustanowić także dłużnik, ponieważ po zajęciu nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym jej obciążenie (w tym hipoteką) jest nieważne. Aby uzyskać kredyt na zapłatę ceny nabycia, potencjalny nabywca musi przedstawić bankowi inne zabezpieczenie kredytu, do czasu wpisania swojego prawa do księgi wieczystej.
