Każda czynność przed właściwym organem powołanym do rozstrzygania sporów lub egzekwowania roszczeń, podjęta w celu dochodzenia, ustalenia, zaspokojenia lub ochrony roszczenia, przerywa bieg terminu przedawnienia. Przerwanie następuje też przez uznanie roszczenia. Dopuszczalna jest tu dowolna forma. Po każdej przerwie przedawnienie biegnie na nowo. Przerwanie przedawnienia może nastąpić wielokrotnie.

Czym innym jest zawieszenie biegu przedawnienia. Następuje ono wtedy, gdy ?z powodu siły wyższej uprawniony nie może dochodzić przysługujących mu roszczeń. Przy zawieszeniu przedawnienie nie biegnie tylko przez czas trwania przeszkody.

Terminów przedawnienia nie wolno skracać ani wydłużać przez czynność prawną, nawet jeżeli byłoby to korzystne dla pracownika. Dopuszczalne jest natomiast umowne opóźnienie terminu wymagalności roszczenia. Orzecznictwo uznaje np., że zakładowe porozumienie płacowe może określić, że nagroda jubileuszowa przysługuje pracownikom najwcześniej po upływie pięciu lat od nabycia uprawnienia do nagrody na podstawie wcześniejszego porozumienia. W takiej sytuacji bieg przedawnienia roszczenia ?o nagrodę jubileuszową rozpoczął się z upływem wspomnianego okresu pięcioletniego, ?a nie z upływem okresu zatrudnienia uprawniającego do nagrody (por. wyrok SN ?z 2 października 1996 r., I PRN 71/96).

Przykład

Negocjując warunki umowy ?o pracę, na żądanie pracownika strony uzgodniły, że wszelkie roszczenia wynikające z tego angażu będą przedawniały się ?z upływem sześciu lat. Takie postanowienia znalazły się ?w umowie o pracę. Po czterech latach od jej rozwiązania pracownik wniósł pozew o zapłatę niewypłacanych mu w trakcie zatrudnienia ekwiwalentów za pranie odzieży. Pracodawca podniósł zarzut przedawnienia. Sąd oddali powództwo, gdyż postanowienia umowy ?o przedłużeniu terminu przedawnienia były nieważne.