Jestem właścicielem mleczarni. Produkuję mleko, które jest poddawane procesowi pasteryzacji w przedziale temperatur najniższych z możliwych, tj. 72-76°C. Ma ono krótki termin przydatności do spożycia. Czy na opakowaniu mogę je oznaczyć jako „świeże mleko"? – pyta czytelnik.
Nie.
Użycie słowa „świeży" w oznaczeniu produktów może wprowadzać konsumenta w błąd,w sugerując, iż jest to mleko nieprzetworzone. Określenie to w potocznym rozumieniu konsumenta oznacza mleko „prosto od krowy", czyli niepoddanie go jakiemukolwiek procesowi przetwarzania. Oznakowanie pasteryzowanego mleka nazwą handlową „świeże mleko" wprowadzać może w błąd nabywcę, ponieważ może sugerować, że posiada ono właściwości produktu nieprzetworzonego. To z kolei może wpływać na jego wybór przez konsumentów.
Pasteryzacja jest to proces termiczny, który ma na celu utrwalenie mikrobiologiczne mleka naturalnego poprzez zniszczenie drobnoustrojów. Przebiega ona w temperaturze wyższej niż 40 °C.
Wobec powyższego oznaczenie przez producenta mleka pasteryzowanego, jako „świeże" jest niedopuszczalne. Taka nazwa sugeruje inny sposób produkcji i posiadanie specjalnych właściwości, których ono nie posiada. Powyższy pogląd potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 czerwca 2013 r. (sygn. akt II GSK 105/12).
W orzeczeniu tym NSA stwierdził, że jeżeli producent danego produktu spożywczego chce go wyróżnić przez podanie jego szczególnych cech lub właściwości (czy też sposobu produkcji) od innych artykułów rolno-spożywczych tego samego rodzaju, to powinien przy ich oznaczeniu podawać je dokładnie i precyzyjnie. Oznaczenie to nie może budzić u konsumentów nadmiernych oczekiwań i wyobrażeń o jakości tego produktu (por. też wyrok NSA z 28 kwietnia 2010 r., sygn. akt II GSK 580/09).
Obowiązek oznakowania artykułów rolno-spożywczych wynika z art. 6 ustawy z 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Zgodnie natomiast z art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia oznakowanie środka spożywczego nie może wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności:
- co do charakterystyki środka spożywczego, w tym jego nazwy, rodzaju, właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji,
- przez przypisywanie środkowi spożywczemu działania lub właściwości, których nie posiada,
- przez sugerowanie, że środek spożywczy posiada szczególne właściwości, jeżeli wszystkie podobne środki spożywcze posiadają takie właściwości.
podstawa prawna: Art. 6 ustawy z 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jedn. DzU z 2005 r. nr 187, poz. 1577 ze zm.)
podstawa prawna: Art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 136, poz. 914 ze zm.)
podstawa prawna: Art. 2 pkt 1 lit. m, n i o rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (DzU UE.L.04.139.1 ze zm.)
