Prezydent miasta nałożył na mnie karę za umieszczenie reklamy na ścianie budynku bez zezwolenia. Nie zgadzam się z tą decyzją, ponieważ baner ulokowany był nad chodnikiem, a nie jezdnią. Czy zezwolenie było potrzebne? – pyta czytelnik.
Tak, ponieważ pasem drogowym jest wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą. W myśl zaś art. 4 pkt 5 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (dalej „u.d.p.") jezdnią jest część drogi przeznaczona do ruchu pojazdów, natomiast chodnikiem jest część drogi przeznaczona do ruchu pieszych. Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że w ramach pasa drogowego zawiera się droga. Drogą zaś jest zarówno jezdnia, jak i chodnik. Inaczej rzecz ujmując – pas drogowy obejmuje chodnik, a także przestrzeń nad nim i pod nim. Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 maja 2013 r. (sygn. akt II GSK 300/12).
Zgodnie z art. 40 ust. 1 u.d.g. zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej. Zarządca drogi wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną za zajęcie pasa drogowego:
- bez zezwolenia zarządcy drogi,
- z przekroczeniem terminu zajęcia określonego w zezwoleniu zarządcy drogi,
- o powierzchni większej niż określona w zezwoleniu zarządcy drogi.
Warto w tym miejscu przywołać orzecznictwo sądów administracyjnych odnoszące się do omawianego zagadnienia. Pas drogowy to obiekt trójwymiarowy, korzystający z niezbędnego uprzywilejowania w sferze publicznoprawnej, ale zawsze w granicach niezbędnych dla właściwego funkcjonowania ruchu związanego z jego prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą (por. wyrok NSA z 2 marca 2011 r., sygn. akt II GSK 316/10). Jeśli na budynku przylegającym do granicy pasa drogowego zamontowana jest reklama w taki sposób, że jej powierzchnia wchodzi w przestrzeń powietrzną nad pasem drogowym, to zgodnie z definicją pasa drogowego określoną w art. 4 pkt 1 u.d.p. – reklama ta jest obiektem zajmującym pas drogowy. Umieszczenie takiego obiektu, jako zajęcie pasa drogowego pod reklamę wymaga zezwolenia właściwego zarządcy drogi (por. wyrok WSA w Szczecinie z 24 listopada 2010 r., sygn. akt II SA/Sz 837/10). Pasem drogowym jest wydzielony liniami granicznymi grunt stanowiący własność właściwej jednostki samorządu terytorialnego. Nie jest zatem trafne stanowisko, że nie ma znaczenia czyją własnością jest grunt na którym znajdują się reklamy, a znaczenie ma tylko to, że były umieszczone w pasie drogowym (por. wyrok WSA w Szczecinie z 7 maja 2008 r., sygn. akt II SA/Sz 86/08).
podstawa prawna: art. 4 pkt 5, art. 40 ust. 1, ust. 12 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. DzU z 2013 r. poz. 260 ze zm.)