Trigger jest to techniczny termin używany przy ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej do określenia, jakie zdarzenie i w jakim czasie powstałe powoduje uruchomienie ochrony ubezpieczeniowej. Wiąże się to z tym, że skutki zdarzeń mogą ujawnić się po długim okresie. Może na przykład zdarzyć się, że zdarzenie wywołujące szkodę miało miejsce w 2011 r., a szkoda ujawniła się dopiero w 2013 r. Wtedy pojawia się kwestia, czy za szkodę odpowiada ubezpieczyciel z daty powstania szkody, czy też ten, w którym firma wykupiła ochronę na czas, gdy szkoda się ujawniła.
W przypadku ubezpieczenia OC przedsiębiorstw najczęściej stosowany jest trigger loss occurrence, który oznacza, że towarzystwo ponosi odpowiedzialność wtedy, gdy szkoda wystąpi w okresie ubezpieczenia, a roszczenie może być zgłoszone nawet po zakończeniu okresu ubezpieczenia.
Przy bardziej skomplikowanym ryzyku bywa stosowany trigger claims made, który oznacza, że zakład ubezpieczeń odpowie za szkody objęte zakresem ubezpieczenia, jeżeli roszczenie zostało zgłoszone w okresie ubezpieczenia.
W przypadku trigger act commited odpowiedzialność ubezpieczyciela może być bardzo rozciągnięta w czasie i trwać długo po zakończeniu polisy. Polega on na tym, że ochrona obejmuje konsekwencje zdarzeń, które zaistniały w okresie ubezpieczenia, i w dłuższej perspektywie doprowadziły do powstania i ujawnienia się szkody. Taki rodzaj triggera jest najczęściej stosowany w ubezpieczeniach typu zawodowego, na przykład odpowiedzialności cywilnej architekta.
Przedsiębiorca powinien uważać przy zmianie ubezpieczyciela, u którego ma wykupione OC, aby nie zmieniać pochopnie triggerów, gdyż może dojść do takiej sytuacji, że przez cały czas będzie miał polisę, ale nie będzie miał ciągłości ochrony i w razie szkody ubezpieczyciel nie wypłaci odszkodowania.
Może do tego dojść wtedy, gdy w jednym roku firma będzie ubezpieczona w ten sposób, że towarzystwo przyjmie odpowiedzialność za szkodę ujawnioną w czasie istnienia polisy, zaś w następnym roku kolejny zakład ubezpieczeń będzie odpowiadał za szkody powstałe w okresie ubezpieczenia, szkoda zaś powstanie w okresie, gdy ochrona była zapewniona w razie ujawnienia szkody, ale ujawni się, gdy dla wypłaty odszkodowania kluczowe znaczenie ma czas powstania szkody.
Zasadą jest, że w przypadku powstania szkody ubezpieczonemu wypłacane są świadczenia z tytułu utraty zysku operacyjnego oraz koszty stałe.
