Zgodnie z art. 101
1
§ 1 k.p. w zakresie określonym w odrębnej umowie pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani świadczyć pracy w stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność. Natomiast art. 101
2
§ 1 k.p. stanowi, że stosuje się to odpowiednio, gdy pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić firmę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji na czas po ustaniu zatrudnienia.
Umowę o zakazie konkurencji po zakończeniu zatrudnienia zawiera się na czas określony (art. 101
2
k.p § 1 zdanie drugie), a koniecznym jej elementem jest odszkodowanie należne pracownikowi przez okres obowiązywania zakazu. Nie może być ono niższe od 25 proc. wynagrodzenia otrzymywanego przez niego przed ustaniem angażu (§ 1 zdanie drugie i § 3). Ponadto zakaz konkurencji przestaje obowiązywać przed upływem terminu, na jaki zawarto umowę przewidzianą w § 1, gdy ustaną przyczyny uzasadniające taki zakaz lub gdy pracodawca nie wywiąże się z wypłaty odszkodowania.
Koniec umowy o zakazie konkurencji może wynikać z różnych czynności czy zachowań stron. Poza prawem do odstąpienia od takiego kontraktu czy przewidzianym w nim warunkiem rozwiązującym ostatnie orzeczenia pozwalają także na jej wypowiadanie.
Autorzy są asystentami sędziego w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego
