Jak księgować transakcje kantorowe

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 prawa dewizowego, działalnością kantorową jest regulowana działalność gospodarcza polegająca na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych (tj. zagranicznych środków płatniczych oraz złota i platyny dewizowej), a także pośrednictwie w ich kupnie i sprzedaży. Wymaga ona wpisu do rejestru działalności kantorowej, prowadzonego przez prezesa NBP. Sprzedaż wartości dewizowych, kupionych w ramach działalności kantorowej, może być dokonywana po wprowadzeniu tych wartości do ewidencji wszystkich operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych i waluty polskiej, na podstawie wpisu określającego datę realizacji transakcji. Ewidencja ta obejmuje transakcje rozliczane w kantorze, za pośrednictwem rachunków bankowych lub w części w kantorze i w części za pośrednictwem rachunków bankowych, a także operacje przemieszczania wartości dewizowych lub waluty polskiej między kasą, a rachunkami bankowymi. Wpis do ewidencji powinien być dokonany niezwłocznie po zawarciu transakcji lub przeprowadzeniu operacji, a jeżeli transakcja jest realizowana w innym terminie, niż termin jej zawarcia, wpis uzupełnia się o datę realizacji transakcji niezwłocznie po jej zrealizowaniu. Przedsiębiorca, prowadząc ww. ewidencję, zobligowany jest zapewnić w każdym momencie możliwość ustalenia aktualnego stanu kasy w poszczególnych wartościach dewizowych i w walucie polskiej (§ 3 ust. 4 i 5 rozporządzenia ministra finansów z 24 września 2004 r. w sprawie wyposażenia lokalu przeznaczonego do wykonywania działalności kantorowej oraz sposobu prowadzenia ewidencji i wydawania dowodów kupna i sprzedaży wartości dewizowych; DzU nr 219, poz. 2220).