Niezwykle istotnym zagadnieniem, z punktu widzenia prawidłowego ujmowania w księgach rachunkowych i rozpoznawania skutków podatkowych zdarzeń gospodarczych, jest ich właściwe przypisanie do poszczególnych okresów sprawozdawczych.
Pojęcia „rok obrotowy" i „okres sprawozdawczy" zostały określone w prawie bilansowym. Definicję roku obrotowego zawiera ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: uor), która stwierdza, że pod tym pojęciem należy rozumieć rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy jest podstawowym okresem rozliczeń z właścicielami jednostki i innymi odbiorcami sprawozdań finansowych. Z kolei pojęcie okresu sprawozdawczego zdefiniowano w uor jako okres, za który sporządza się sprawozdanie finansowe w trybie przewidzianym ustawą lub inne sprawozdania sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych. Podział roku obrotowego na poszczególne okresy sprawozdawcze ustala kierownik jednostki i określa w zasadach (polityce) rachunkowości, przy czym okres ten nie może być dłuższy niż miesiąc.