– Jesteśmy spółką prowadzącą księgi i sporządzającą sprawozdania według przepisów ustawy o rachunkowości. Podczas badania sprawozdania finansowego przez firmę audytorską biegły rewident zarzucił nam brak corocznej weryfikacji stawek amortyzacji. Zarzut swój oparł na przepisach krajowych standardów rachunkowości. Czy jako spółka podlegająca ustawie o rachunkowości musimy stosować się do zapisów krajowych standardów rachunkowości? – pyta czytelniczka.
Odpowiedź na pytania należałoby rozpocząć od analizy przepisów prawa dotyczących okresu ekonomicznej użyteczności, a co za tym idzie stawek amortyzacji. Zgodnie bowiem z art. 32 ust 1 ustawy o rachunkowości (dalej: uor) odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środka trwałego dokonuje się drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Rozpoczęcie amortyzacji następuje nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania, a jej zakończenie – nie później niż z chwilą zrównania wartości odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych z wartością początkową środka trwałego lub przeznaczenia go do likwidacji, sprzedaży lub stwierdzenia jego niedoboru, z ewentualnym uwzględnieniem przewidywanej przy likwidacji ceny sprzedaży netto pozostałości środka trwałego.