BLACK WEEKS
Aż dwa lata dostępu do PRO.RP.PL za 899 zł
Zyskaj dostęp do raportów, analiz i komentarzy niezbędnych w codziennej pracy każdego PROfesjonalisty.
Sprostowanie nieścisłej lub nieprawdziwej wiadomości zawartej w materiale prasowym
Przewidziane w art. 31a, art. 32, art. 33 oraz art. 39 ustawy z 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 1914, dalej jako p.p.) normy prawne współkształtują instytucję sprostowania nieścisłej lub nieprawdziwej wiadomości zawartej w materiale prasowym, precyzując obowiązek publikacji sprostowania, termin i sposób publikacji sprostowania, odmowę publikacji sprostowania, a także powództwo o opublikowanie sprostowania. Orzecznictwo wyjaśniło już wiele aspektów tej instytucji prawnej, ale normy ją kształtujące są nadal przedmiotem ożywionej dyskusji w praktyce.
Sprostowanie informacji prasowej
Zgodnie z art. 31a ust. 1 p.p. na wniosek zainteresowanej osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną redaktor naczelny właściwego dziennika lub czasopisma jest obowiązany opublikować bezpłatne rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie nieścisłej lub nieprawdziwej wiadomości zawartej w materiale prasowym. Według natomiast art. 39 p.p., jeżeli redaktor naczelny odmówił opublikowania sprostowania, podmiot, o którym mowa m.in. w art. 31a ust. 1 p.p., może wytoczyć powództwo o opublikowanie sprostowania. Według art. 31a ust. 1 p.p. sprostowanie, które zobowiązany jest opublikować redaktor naczelny właściwego dziennika lub czasopisma, jest rzeczowym i odnoszącym się do faktów sprostowaniem nieścisłej lub nieprawdziwej wiadomości zawartej w materiale prasowym. W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się subiektywny charakter odniesienia się podmiotu, którego dotyczył materiał prasowy, do wersji wydarzeń w nim przedstawionych, zaś jego celem jest umożliwienie tej osobie przedstawienia własnej wersji wydarzeń, zdementowania określonych informacji. Ze względu na powyższe cele sprostowania jego treści nie można ograniczyć wyłącznie do zaprzeczenia informacji nieprawdziwej albo nieścisłej wprost wyrażonej w materiale prasowym. Treścią tego oświadczenia można objąć także fakty nieprawdziwe albo nieścisłe, które wprost nie zostały wskazane w materiale prasowym, ale które można wywieść na podstawie możliwej, racjonalnej oceny innych wskazanych w materiale prasowym faktów (wyrok SN z 4 października 2019 r., sygn. akt I CSK 416/18, oraz judykatura powołana w jego uzasadnieniu; orzecznictwo SN dostępne na www.sn.pl poza wyraźnie wskazanymi źródłami).
