[b]Taką redukcję kosztów zatrudnienia osób po 50. roku życia oraz jednocześnie zachętę do nawiązywania z nimi stosunku pracy przewiduje obowiązująca już nowelizacja ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Część jej przepisów zacznie obowiązywać właśnie 1 lipca (większość zmian weszła w życie 1 lutego tego roku).[/b]

Wspomniane ulgi to także efekt wchodzących od lipca w życie zmian w ustawie o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

[srodtytul]Czasowe zwolnienie...[/srodtytul]

[b]Pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne, jeśli zatrudnią na podstawie umowy o pracę osoby po 50. roku życia, zostaną czasowo zwolnieni z obowiązku opłacania za nie składek na Fundusz Pracy (FP) i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP). Nie będą musieli dokonywać takich opłat przez 12 miesięcy, począwszy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę z tymi osobami.[/b]

Jest jednak warunek. Tacy pracownicy w ciągu 30 dni przed zatrudnieniem muszą być zarejestrowani jako bezrobotni w powiatowym urzędzie pracy. I jeszcze jedna istotna kwestia. [b]Z takiego zwolnienia będą mogły korzystać firmy tylko wtedy, gdy zatrudnią wspomniane osoby po 30 czerwca 2009 r. [/b]Jeśli jednak podpiszą z nimi umowę choćby o dzień wcześniej, np. właśnie 30 czerwca, we wtorek, to już nie będą miały prawa do wspomnianej ulgi.

[ramka][b]Przykład[/b]

Firma w maju wywiesiła w urzędzie pracy ogłoszenie, że zatrudni osoby w wieku 50 lat. Zgłosiły się dwie osoby – jedna w wieku 48 lat, a druga w wieku 51. Obie otrzymały angaże. Z pierwszą pracodawca zamierza podpisać umowę od 6 lipca. Druga już pracuje w firmie od 15 czerwca. Mimo że obie osoby pozostawały w rejestrze dla bezrobotnych dłużej niż miesiąc, za każdą z nich pracodawca będzie musiał opłacić składki na FP i FGŚP.

48-latek, choć zostanie zatrudniony po 30 czerwca, nie spełnia kryterium wieku. Druga osoba z kolei została zatrudniona przed graniczną datą uprawniającą do skorzystania z ulgi. Gdyby zakład pracy zawarł z nią umowę nie od 15 czerwca, tylko od 1 lipca, wtedy pracodawca nie miałby obowiązku opłacania za nią składek na oba fundusze przez okres 12 miesięcy, począwszy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę. Zatem musiałby opłacić składki dopiero od 1 lipca 2010 r.[/ramka]

[srodtytul]... i stała ulga[/srodtytul]

Na tym nie koniec. Powyższa sytuacja wskazuje na zwolnienie czasowe w opłacaniu składek. Przepisy jednak przewidują także stałe zwolnienie z ponoszenia opłat na FP i FGŚP, które obowiązywać będzie od 1 lipca. Z ulgi skorzysta pracodawca, który zatrudnia co najmniej 55-letnie kobiety i co najmniej 60-letnich mężczyzn. W tym przypadku nie ma znaczenia, kiedy pracownicy w takim wieku zaczęli pracę w danej firmie.

[ramka][b]Przykład[/b]

Zakład pracy zatrudnił 5 stycznia 2009 r. na podstawie umowy o pracę kobietę w wieku 61 lat. Dwa miesiące później w tej firmie zaczął pracę mężczyzna w tym samym wieku, również na podstawie stosunku pracy.

W takiej sytuacji pracodawca do końca czerwca opłaca za te osoby składki na FP i FGŚP. Po tej dacie nie będzie już musiał uiszczać takich należności. [/ramka]

[srodtytul]Dla samozatrudnionych[/srodtytul]

Warto pamiętać, że z takiego zwolnienia z opłacania wspomnianych składek mogą skorzystać także osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą.

Załóżmy, że przedsiębiorca, kobieta, w lutym rozpoczął samodzielne prowadzenie działalności związanej z tłumaczeniem dokumentów. Opłaca z tego tytułu wszystkie składki do ZUS. Składki na ubezpieczenia społeczne i składkę na FP opłaca od kwoty 60 proc. prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

W czerwcu kobieta ukończyła 57 lat. W związku z tym, że prowadzi własną działalność, tylko do 30 czerwca będzie opłacała obowiązkową składkę na FP i FGŚP. Z tego obowiązku zostanie zwolniona już dzień później, 1 lipca br.

Ze zwolnienia z opłacania składek na FP i FGŚP mogą korzystać także firmy, w których pracują osoby podlegające obowiązkowi opłacania za nie składek w związku z innym tytułem niż zatrudnienie pracownicze (np. zleceniobiorcy).

[srodtytul]Kiedy trzeba uiszczać[/srodtytul]

Napisałam, kiedy pracodawcy zostaną zwolnieni z obowiązku opłacania składek na FP i FGŚP. Kto jednak ma bezwzględny obowiązek opłacania wspomnianych składek? Dotyczy on osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, pracodawców i zleceniodawców.

Obowiązek opłacania składki na FP powstaje, gdy podstawa wymiaru – w przeliczeniu na miesiąc – równa jest kwocie minimalnego wynagrodzenia (bądź 80 proc. tego wynagrodzenia w stosunku do osób, których staż pracy jest krótszy niż rok, czyli 1020,80 zł). Jeśli pracownik osiąga dochody z różnych źródeł (spośród tych stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe), obowiązek opłacania składek na FP powstaje, gdy łącznie zarabia co najmniej tyle, ile wynosi minimalne wynagrodzenie, czyli obecnie 1276 zł.

[b]Po 30 czerwca tego roku składki na FP opłacać się będzie za pracowników, którzy nie osiągnęli 50. roku życia.[/b] Dotyczy to m.in. osób:

- pozostających w stosunku pracy lub stosunku służbowym,

- wykonujących pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą,

- wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy-zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, oraz za osoby z nimi współpracujące.

Przypomnijmy, że obowiązkowa składka na Fundusz Pracy w 2009 r. nie zmieniła się w stosunku do 2008 r. i wynosi 2,45 proc.

Z kolei składka na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w tym roku wynosi 0,10 proc. podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne (art. 37 i 38 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=ABD79490D7F171EFD8C23410C92A9106?id=298121]ustawy budżetowej na 2009 r. z 9 stycznia 2009 r., DzU nr 10, poz. 58[/link]). Jest ona naliczana i opłacana przez pracodawcę z własnych środków. Ustala się ją od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, bez stosowania ograniczenia do kwoty rocznego limitu. Z obowiązku jej opłacania za pracowników są zwolnieni pracodawcy niewypłacalni (w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy).

Warto pamiętać, że składki na FGŚP są opłacane od przychodów osiąganych przez:

- pracowników,

- osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę nakładczą,

- wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy-zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo

- wykonujących pracę zarobkową na podstawie innej niż stosunek pracy na rzecz pracodawcy będącego rolniczą spółdzielnią produkcyjną, spółdzielnią kółek rolniczych lub inną spółdzielnią zajmującą się produkcją rolną – jeżeli z tego tytułu podlegają obowiązkowi ubezpieczeń emerytalnego i rentowych, z wyjątkiem małżonka pracodawcy (rozumianego tutaj szeroko, np. również jako zleceniodawca), a także jego dzieci własnych, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobionych, rodziców, macochy i ojczyma oraz osób przysposabiających, rodzeństwa, wnuków, dziadków, zięciów i synowych, bratowych, szwagierek i szwagrów oraz osób wykonujących pracę zarobkową w gospodarstwie domowym.

Pracodawcy, którzy zatrudniają osoby w wieku 50 lat i więcej, mogą też korzystać z innej preferencji, która obowiązuje od lutego tego roku.

[srodtytul]Chorobowe krócej[/srodtytul]

Chodzi o krótszy okres finansowania niezdolności do pracy z powodu choroby takiego pracownika. Do końca stycznia 2009 r. pracodawca wypłacał wynagrodzenie chorobowe za pierwsze 33 dni niezdolności do pracy – niezależnie od wieku pracownika. Od 34. dnia nieobecności w pracy podwładny otrzymywał zasiłek chorobowy finansowany z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Od 1 lutego znacznie skrócono ten okres w stosunku do pracowników, którzy ukończyli 50. rok życia. W ich przypadku pracodawca wypłaca wynagrodzenia ze swoich środków w razie ich choroby jedynie przez łączny okres do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Od 15. dnia niezdolności do pracy wypłatę świadczeń chorobowych przejmuje ZUS. Zasada ta jest stosowana od roku kalendarzowego następującego po roku, w którym pracownik ukończy 50 lat.

[ramka][b]Przykład[/b]

30 listopada 2008 r. pracownik ukończył 50 lat.

Od lutego 2009 r. pracodawca może stosować wobec niego skrócony okres wypłacania wynagrodzenia chorobowego.

Jeśli jednak zatrudniony osiągnął 50. rok życia 1 stycznia tego roku lub po tej dacie, to w takim przypadku pracodawca może skorzystać ze wspomnianego przywileju dopiero w 2010 r.

Aby wobec pracownika móc zastosować skrócony do 14 dni okres finansowania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy z powodu choroby, powinna być spełniona tylko jedna przesłanka – pracownik musi ukończyć 50 lat w poprzednim roku kalendarzowym lub wcześniej.[/ramka]

masz pytanie, wyślij e-mail do autorki

[mail=i.rakowska@rp.pl]i.rakowska@rp.pl[/mail]