I to bez względu na to, czy praktyka absolwencka jest nieodpłatna, czy też w okresie jej odbywania jest wypłacane wynagrodzenie. Oba warianty są bowiem możliwe (art. 3 ust. 1[link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=321141] ustawy z 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich, DzU nr 127, poz. 1052)[/link].

Jeśli wybór padł na formę płatną, praktykant nie może otrzymywać więcej niż dwukrotność minimalnego wynagrodzenia za pracę, czyli 2552 zł w 2009 r. (1276 zł x 2) i 2634 zł w 2010 r. (1317 zł x 2).

[srodtytul]Również z bezrobotnym[/srodtytul]

Praktykę absolwencką może odbywać osoba, która ukończyła co najmniej gimnazjum i w dniu rozpoczęcia praktyki nie przekroczyła 30 roku życia.

Umowa nie może być zawarta na okres dłuższy niż trzy miesiące.

Może być natomiast zawarta z osobą, która jest zarejestrowana w urzędzie pracy jako bezrobotna. Wykonywanie praktyki nie pozbawia jej tego statusu, a gdy absolwent jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku, zachowuje prawo do zasiłku również w okresie odbywania praktyki. Jeżeli jednak praktyka jest odpłatna, zasiłek jest wypłacany, pod warunkiem że wynagrodzenie nie przekracza połowy minimalnego wynagrodzenia, czyli aktualnie 638 zł.

Zarejestrowany bezrobotny podlega z tego tytułu obowiązkowo ubezpieczeniu zdrowotnemu (art. 66 ust. 1 pkt 24 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=282315]ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, DzU z 2008 r. nr 164, poz. 1027 ze zm.[/link], dalej ustawa zdrowotna).

Wobec tego, [b]jeśli zostanie przyjęty na praktykę, w okresie jej odbywania ma prawo do korzystania ze świadczeń zdrowotnych jako osoba bezrobotna. A gdy pobiera zasiłek dla bezrobotnych, to urząd pracy musi za ni[/b]ego odprowadzać także składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (art. 6 ust. 1 pkt 9 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=184677]ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, DzU z 2007 r. nr 11, poz. 74 ze zm.[/link]).

[srodtytul]Jako członek rodziny[/srodtytul]

[b]Jeżeli praktykant nie ma statusu osoby bezrobotnej, do ubezpieczenia zdrowotnego może zostać zgłoszony jako członek rodziny.[/b] Przesądza o tym art. 3 ust. 2 pkt 6 ustawy zdrowotnej.

[ramka][b]Przykład 1[/b]

Pani Anna ma 24 lata i pozostaje w związku małżeńskim. W czerwcu br. zakończyła studia, a od 1 października podpisała umowę o praktykę absolwencką. Jej mąż jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Wobec tego powinien, za pośrednictwem swojego pracodawcy, zgłosić panią Annę do ubezpieczenia zdrowotnego jako członka rodziny.[/ramka]

[srodtytul]Można dobrowolnie…[/srodtytul]

[b] Komplikacje powstaną, gdy absolwent nie jest zarejestrowany w urzędzie pracy i z różnych względów nie chce się tam rejestrować, a jednocześnie nie może być zgłoszony do ubezpieczenia zdrowotnego jako członek rodziny, bo nie ma kto go zgłosić. [/b]

W tej sytuacji pozostaje mu dobrowolne zgłoszenie się do ubezpieczenia zdrowotnego, jeśli nie chce płacić za swoje leczenie. W tym celu powinien zawrzeć umowę dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego z Narodowym Funduszem Zdrowia, a następnie złożyć dokumenty zgłoszeniowe w ZUS. Jest to jednak związane z koniecznością opłacania co miesiąc składki, która za wrzesień br. wynosi 294,92 zł.

Decydując się na zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego, absolwent powinien pamiętać, że prawo do korzystania ze świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego absolwentom szkół średnich a także studentom przysługuje przez cztery miesiące od daty zakończenia szkoły lub studiów. Termin ten wynika z art. 67 ust. 5 ustawy zdrowotnej.

[ramka][b]Przykład 2[/b]

Pan Marek jako student był zgłoszony do ubezpieczenia zdrowotnego przez swojego tatę. 15 września skończył studia i tym samym ojciec powinien go wyrejestrować. Mimo to prawo do korzystania ze świadczeń zdrowotnych pan Marek będzie miał jeszcze do połowy stycznia. Jeżeli więc w październiku zawrze umowę o praktykę absolwencką, to do połowy stycznia będzie mógł bezpłatnie się leczyć.[/ramka]

[srodtytul]…także do społecznych[/srodtytul]

Osoba odbywająca praktykę absolwencką nie podlega z tego tytułu ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Z możliwości samodzielnego opłacania składek może skorzystać wyłącznie wtedy, gdy wcześniej podlegała już ubezpieczeniom społecznym. Wówczas może złożyć wniosek o kontynuowanie ubezpieczeń i samodzielnie opłacać za siebie składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Od 1 września 2009 r. ma prawo to zrobić w wybranym przez siebie terminie. Jednak przystąpić do ubezpieczeń można tylko na bieżąco, tj. nie wcześniej niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony.

[ramka][b]Przykład 3[/b]

Pan Tomasz ma 29 lat i od 1 października jest na praktyce absolwenckiej. W 2007 r. przez dwa tygodnie wykonywał umowę-zlecenie i z tego tytułu podlegał ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu. Może się więc zgłosić do nich ponownie, tym razem dobrowolnie.

Będzie im podlegał od dnia złożenia wniosku.[/ramka]

Aby złożyć wniosek o kontynuowanie ubezpieczeń, należy złożyć w ZUS druk ZUS ZUA z kodem tytułu ubezpieczeń 19 00 00 i opłacać za siebie składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Nalicza się je od zadeklarowanej kwoty, nie niższej jednak niż minimalne wynagrodzenie. Składka emerytalna od minimum ustawowego wynosi obecnie 249,08 zł (19,52 proc. x 1276 zł), a na ubezpieczenia rentowe 76,56 zł (6 proc. x 1276 zł).

[ramka][b]Kontynuacja nie dla każdego[/b]

Nie wszyscy mogą samodzielnie opłacać za siebie składki na zasadzie kontynuowania ubezpieczeń. [b]Taka możliwość, niestety, nie występuje, gdy absolwent nigdy wcześniej nie podlegał ubezpieczeniom społecznym. Wówczas nie ma on możliwości samodzielnego opłacania za siebie składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe[/b]. [/ramka]