Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Wynika to z art. 6 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=C1BE8B9680C640A07CAF90D780351F0F?id=176768]ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm.)[/link]. Zasiłek przysługuje przez okres niezdolności do pracy z powodu choroby, ale nie dłużej niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność spowodowana została gruźlicą lub trwa w czasie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.
Zatrudniony na umowę o pracę emeryt może pobierać zasiłki chorobowe tylko w czasie trwania stosunku pracy. Po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie będą mu się należały. Zasiłek chorobowy nie przysługuje bowiem, jeżeli niezdolny do pracy ma ustalone prawo do emerytury lub renty z racji niezdolności do pracy (art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy). Jeżeli więc zatrudnienie emeryta ustanie w związku z rozwiązaniem umowy o pracę lub z wygaśnięciem takiej na czas określony, to nie ma prawa do zasiłków chorobowych. Utraci je od dnia następnego po ustaniu stosunku pracy, nawet gdyby miał zwolnienie orzekające niezdolność do pracy po ustaniu zatrudnienia, a nie wyczerpałby jeszcze okresu zasiłkowego.
