Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 17 kwietnia 2018 r. (II UK 58/17).
Odwołujący się był zatrudniony na umowę o pracę do 31 grudnia 2014 r. Z tego tytułu był objęty ubezpieczeniem chorobowym. W trakcie trwania stosunku pracy rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej jako wspólnik spółki cywilnej. W kilka dni po ustaniu zatrudnienia stał się niezdolny do pracy. ZUS wydał jednak decyzje odmawiające prawa do zasiłku za okres niezdolności do pracy. Podnosił, że odwołujący się jest wspólnikiem spółki cywilnej, więc kontynuuje działalność zarobkową. Z tego powodu nie przysługiwało mu prawo do zasiłku. Odwołujący się wskazywał, że faktycznie nie prowadził działalności ze względu na stan zdrowia oraz brak czasu, a spółką zajmował się drugi wspólnik.