W tym celu niezbędne jest jednak, aby poza parametrami o charakterze wyłącznie biznesowym, brać pod uwagę również wpływ jaki dana aktywność gospodarcza wywiera na środowisko naturalne („environment”), a ponadto uwzględniać te aspekty oddziaływania, które dotyczą kwestii o charakterze społecznym lub pracowniczym („social”), lub odnoszą się do przestrzegania dobrych standardów w zakresie ładu korporacyjnego („governance”). Tego rodzaju czynniki określane są łącznie skrótem „ESG”.
Takie podejście wpisuje się w globalne ramy zrównoważonego rozwoju, przyjęte w 2015 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ (Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030). Jednak skala wyzwań związanych z przeciwdziałaniem i adaptacją do zmian klimatycznych oraz transformacją w kierunku zrównoważonego rozwoju powoduje, że nie jest wystarczające odwołanie się jedynie do źródeł finansowania uruchamianych za pośrednictwem polityk inicjowanych ze strony władz publicznych. Według danych OECD przedstawionych w raporcie „Global Outlook on Financing for Sustainable Development 2021”, w 2020 r. luka w finansowaniu celów zrównoważonego rozwoju wyniosła 2,1 bln EUR, a w krajach rozwijających się, wobec skutków pandemii COVID-19, sięgnęła nawet poziomu 3,6 bln EUR. Wobec tego konieczne staje się sięgnięcie do zasobów kapitałowych inwestorów prywatnych, kierowanych na wspomniane cele przy udziale sektora usług finansowych. Jest to jeden z filarów finansowania zrównoważonego wzrostu gospodarczego oraz jednocześnie instrument służący upowszechnieniu zrównoważonego podejścia do inwestowania.