Przepis art. 15 § 1 kodeksu spółek handlowych (k.s.h.) ustanawia zasadę, że umowy takie jak kredyt, pożyczka, poręczenie lub inna podobna, zawarte przez spółkę z członkiem zarządu, członkiem rady nadzorczej (komisji rewizyjnej), prokurentem, likwidatorem lub zawarte z inną osobą, lecz ze skutkiem i na rzecz funkcjonariusza spółki, wymagają zgody zgromadzenia wspólników spółki z o.o. (walnego zgromadzenia spółki akcyjnej). Zasada ta dotyczy także sytuacji, w której umowę zawiera z funkcjonariuszem spółki dominującej spółka zależna. Paragraf 2 art. 15 k.s.h. co prawda nie wymaga explicite uchwały zgromadzenia, w sytuacji gdy umowa została zawarta z inną osobą, ale na rzecz członka organu, lecz w orzecznictwie Sądu Najwyższego przesądzono, że normę tę należy wykładać funkcjonalnie i przyjąć, że aprobaty wspólników lub akcjonariuszy wymaga także każdy kontrakt skutkujący faktycznym przysporzeniem dla funkcjonariusza spółki dominującej (por. uchwałę SN z 24 stycznia 2020 r., III CZP 52/19, OSNC 2020, nr 10, poz. 85).