Korekta rozliczenia podatku przy fakturach korygujących odwrotne obciążenie

Tak orzekł dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 21 lutego 2020 r. (0111- KDIB3-1.4012.796.2019.2.IK).

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, podatnik powinien wystawić fakturę korygującą w sytuacji gdy po wystawieniu faktury pierwotnej m.in. wystąpił rabat, obniżka lub podwyżka ceny, upust, zwrot towarów lub płatności czy też wystąpił błąd w jakiekolwiek innej pozycji na fakturze pierwotnej. Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur – ich istotą jest skorygowanie faktury pierwotnej, aby ta w sposób rzeczywisty przedstawiała zdarzenia gospodarczo-ekonomiczne występujące pomiędzy podmiotami. Faktury korygujące możemy rozróżnić ze względu na powód ich wystawienia. Możemy mieć do czynienia z fakturami korygującymi odnoszącymi się do rabatu wynikającego z przekroczenia na przykład wolumenu zakupów. Taka faktura korygująca wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco i ujmuje w rejestrze sprzedaży w dacie, w której powstała przyczyna korekty oraz w deklaracji VAT-7 za ten okres rozliczeniowy. Potwierdzenie takiego stanowiska możemy odnaleźć m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez dyrektora KIS z 26 kwietnia 2018 r. (0112- KDIl1-2.4012.82.2018.2.AW). Możemy mieć również sytuacje, gdzie błąd będący przyczyną korekty istniał już w chwili wystawienia faktury pierwotnej. W takim przypadku korektę w zakresie podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego należy dokonać wstecz, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy. Takie podejście jest zgodne ze znaną już linią interpretacyjną, co potwierdzone zostało m.in. interpretacji indywidualnej wydanej przez dyrektora KIS z 28 marca 2019 r. (0114-KDIP1-2.4012.74.2019.1.MC). Rozliczając podatek naliczony wynikający z faktury korygującej należy bazować na treści art. 86 ust. ustawy o VAT. Co do zasady, prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, ale nie wcześniej niż otrzymał fakturę, w tym fakturę korygującą lub dokument celny – zarówno przy korektach podatku naliczonego „in plus" jak też „in minus".