Ustawa z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2021 r., poz. 291 ze zm.) uznaje za niepełnosprawne osoby, które zostały zakwalifikowane przez organ orzekający do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, całkowicie lub częściowo niezdolne do pracy oraz posiadające orzeczenie o niepełnosprawności, wydane przed ukończeniem 16. roku życia.
W ustawie wyróżniono stopnie niepełnosprawności, takie jak częściowa i całkowita niezdolność do pracy, a także niezdolność do samodzielnej egzystencji. Za całkowicie niezdolną do pracy uznaje się osobę, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Natomiast częściowo niezdolna do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.