Informacje o zmianie pracy musi przekazywać komornikowi nie tylko sam pracownik dłużnik, ale także firmy, które się z nim rozstają albo go dopiero zatrudniają. Chodzi o to, aby zagwarantować ciągłość egzekucji z wynagrodzenia za pracę i utrudnić pracownikowi dłużnikowi uchylanie się od zapłaty np. należności z tytułu alimentów lub niespłaconych kredytów.

[srodtytul]Zadania starego szefa...[/srodtytul]

Obowiązki firmy, z którą rozstaje się pracownik objęty egzekucją przez zajęcie wynagrodzenia, określa art. 884 § 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=1FA5CCAA99F0EDAF224F4A98ED8382C2?id=70930]kodeksu postępowania cywilnego[/link]. W razie rozwiązania stosunku pracy dotychczasowy pracodawca zamieszcza informację o zajęciu należności w wydawanym świadectwie pracy.

Załącznik do [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=73959]rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (DzU z 1996 r. nr 60, poz. 282 ze zm.)[/link], zawierający wzór takiego świadectwa, przewiduje w nim specjalną rubrykę, w której podaje się, że doszło do zajęcia wynagrodzenia (w tym oznaczenie komornika, numer sprawy egzekucyjnej i wysokość potrąconych kwot).

Obowiązki byłego pracodawcy nie ograniczają się do podania tych kilku danych w świadectwie pracy odchodzącego. Jeśli jest mu znany nowy chlebodawca pracownika, to musi przesłać do niego zawiadomienie wysłane do komornika i dokumenty dotyczące zajęcia wynagrodzenia. Musi też powiadomić o wysłaniu tych dokumentów komornika i zadłużonego pracownika, przeciwko któremu jest prowadzona egzekucja.

[srodtytul]...i nowego[/srodtytul]

Nowy pracodawca, gdy dostanie od zatrudnianego świadectwo pracy ze wzmianką o zajęciu wynagrodzenia, jest zobowiązany powiadomić o angażu starą firmę (czyli tego przedsiębiorcę, który wydał świadectwo), jak również wskazanego w tym dokumencie komornika.

Przepisy regulują też dokładnie sytuację, gdy nowy pracownik nie okazuje świadectwa pracy ze starej firmy, ale nowy pracodawca w inny sposób dowie się o poprzednim miejscu zatrudnienia tej osoby. Wtedy nowa firma powinna zawiadomić starego pracodawcę o zatrudnieniu jej byłego pracownika dłużnika. Nie ma tego obowiązku jedynie wtedy, gdy pracownik przedstawi zaświadczenie z poprzedniej firmy, że tam jego należności za pracę nie były zajęte w postępowaniu egzekucyjnym. Tak wynika z art. 884 § 4 k.p.c.

[srodtytul]Grzywna dla opornych[/srodtytul]

Zignorowanie ustawowych obowiązków przez pracodawców – zarówno byłego, jak i nowego – nie pozostaje bezkarne. Art. 886 § 1 k.p.c. przewiduje, że [b]kto zaniedba przesłania zawiadomienia lub dokumentów zajęcia wynagrodzenia nowemu pracodawcy dłużnika, ten otrzyma od komornika karę grzywny. Może ona sięgnąć maksymalnie 500 złotych.[/b]

Zapłata grzywny wcale jednak nie zwalnia firmy z obowiązków ustawowych. Wręcz przeciwnie, grzywna będzie nałożona ponownie, jeśli pracodawca nadal uchyla się od wykonania swoich obowiązków informacyjnych. Komornik ma wręcz obowiązek – wymierzając pierwszy raz grzywnę – wyznaczyć pracodawcy dodatkowy termin na wykonanie czynności i zagrozić mu powtórzeniem grzywny, gdyby firma nie zastosowała się do jego wezwania.

Gdy pracodawca jest osobą fizyczną, to on dostaje grzywnę. Gdy natomiast zatrudniający pracownika dłużnika nie jest osobą fizyczną, to grzywnę otrzymuje pracownik lub wspólnik odpowiedzialny za wykonanie takiej czynności (np. wspólnik w spółce jawnej). Jeśli żaden pracownik albo wspólnik nie byli wyznaczeni do dokonania takich czynności (albo nie można ich ustalić), wtedy grzywnę będzie zmuszona zapłacić osoba uprawniona do reprezentowania pracodawcy. W przypadku spółki cywilnej grzywnie podlega którykolwiek ze wspólników.

Gdy nie zgadzamy się z postanowieniem komornika o nałożeniu grzywny, to możemy zaskarżyć je do sądu. Taką możliwość przewiduje art. 768 k.p.c. Wtedy rozstrzygnięcie zapada po przeprowadzeniu rozprawy, na którą wzywa się strony oraz osobę ukaraną. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.