Spór dotyczył spółki, która w 2016 r. wystąpiła o interpretację przepisów o CIT w zakresie korekty kosztów w związku z wynikającym z aneksu umowy zwrotem części wydatków poniesionych na inwestycję.
Podatniczka tłumaczyła, że w 2007 r. zawarła z kontrahentem umowę na budowę elektrociepłowni, która zakończyło się w kolejnym roku. Środki trwałe powstałe w wyniku realizacji zadania inwestycyjnego zostały oddane do używania i podlegają amortyzacji. Z wniosku wynikało jednak, że w 2015 r. spółka zawarła z wykonawcą aneks do umowy, obejmujący m.in. obniżenie ceny kontraktowej. Wykonawca zobowiązał się do zwrotu już zapłaconych przez spółkę kwot. Miało to następować w ratach. Podatniczka podkreśliła jednak, że ponieważ zakończenie umowy na realizację inwestycji miało miejsce w okresie objętym przedawnieniem, wykonawca nie wystawił już faktury korygującej. Z uwagi na to i fakt, że ewentualna korekta odpisów amortyzacyjnych również obejmowałaby okres objęty przedawnieniem, spółka potraktowała kwotę wynikającą z umowy jako przychód bilansowy i podlegający opodatkowaniu CIT w dacie zawarcia aneksu.