Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 19 maja 2022 r. (I FSK 968/20).
Spółka A – prowadząca działalność magazynową, zawarła z niemiecką Spółką B – sprzedawcą w formule e-commerce, umowę składu regulującą transakcje magazynowania towarów. Przedmiotem umowy jest m.in. stałe przyjmowanie i składowanie towarów w wydzielonym i oznaczonym miejscu, przygotowanie towarów do wysyłki, wysyłka oraz przyjęcia zwrotów towarów w wynajmowanym przez spółkę magazynie. Jednocześnie, spółka niemiecka ma zapewniony dostęp do przechowywanych towarów w czasie przez siebie wybranym. Spółka A stoi na stanowisku, że w związku z realizowaną transakcją Spółka B nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ nie zostały spełnione takie przesłanki jak: odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezależność decyzyjna.