- Spółka chciałaby zawrzeć umowę o korzystanie z obiektów sportowych (boisko, basen, ścianka wspinaczkowa, sala fitness, kort tenisowy) z przeznaczeniem na zajęcia sportowe dla jej pracowników. Jaka stawka VAT obowiązuje w takim przypadku? – pyta czytelniczka.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT usługi związane z działalnością obiektów sportowych, klasyfikowane do PKWiU 93.11.10.0 (poz. 55 załącznika nr 3 do ustawy o VAT), podlegają opodatkowaniu przy zastosowaniu stawki VAT w wysokości 8 proc.

W objaśnieniach do PKWiU wskazano natomiast, że grupowanie 93.11.10.0 obejmuje:

- usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak: stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe itp.;

- usługi związane z działalnością torów wyścigowych dla samochodów, psów i koni;

- usługi związane z organizowaniem i przeprowadzaniem imprez sportowych dla sportowców zawodowych lub amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych.

Niekorzystne stanowisko

Według wcześniejszego stanowiska organów podatkowych stawkę VAT w wysokości 8 proc. należało stosować dla usług udostępniania obiektu osobom fizycznym, podmiotom gospodarczym lub innym jednostkom organizacyjnym wykupującym wstęp w celu umożliwienia wejścia na obiekt sportowy swoim pracownikom lub członkom. Organy konsekwentnie odmawiały natomiast prawa do zastosowania stawki 8 proc. w przypadku gdy udostępnienie obiektu sportowego lub jego części następowało na podstawie umowy (np. umowy świadczenia usług czy umowy o  dostępnienie obiektu). W takich przypadkach organy przyjmowały, że mamy do czynienia z usługami związanymi z obsługą rynku nieruchomości kwalifikowanymi do działu 68 PKWIU, które należy opodatkować stawką 23 proc.

Przykładem są wiążące informacje stawkowe wydane przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- 25 sierpnia 2021 r. (0112- KDSL1-2.440.196.2021.2.KG) – wynajem basenu w celu udostępnienia pracownikom,

- 20 kwietnia 2021 r. (0112- KDSL2-1.440.28.2021.1.AP)

– wynajem całego obiektu,

- 23 kwietnia 2021 r. (0112- KDSL2-1.440.26.2021.2.MK)

– wynajem obiektu dla trenera prowadzącego na basenie zajęcia,

- 9 grudnia 2020 r. (0112- KDSL2-2.450.853.2020.4.EZ) – wynajem basenu podmiotowi prowadzącemu zajęcia nauki pływania.

W wydawanych rozstrzygnięciach dyrektor KIS utożsamiał usługę udostępnienia obiektu na podstawie zawartej umowy z usługą najmu, nawet jeżeli korzystanie z obiektu sportowego na podstawie umowy nie różniło się od tego, które odbywało się na podstawie biletu wstępu. Organ nie przyjmował argumentacji, że udostępnienie obiektu nie przypomina najmu, ponieważ podmiot korzystający z obiektu nie ma możliwości dysponowania obiektem jak właściciel (korzystanie z obiektu jest określone w jego regulaminie) i nie ciążą na nim obowiązki typowe dla usługi najmu, takie jak obowiązek konserwacji urządzeń sportowych, zapewnienia usług porządkowych czy też obowiązek pokrywania kosztów utrzymania obiektu.

Odmienny pogląd na te kwestie został zaprezentowany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 5 maja 2022 r. (I SA/Gl 137/22; wyrok nieprawomocny). W wyroku czytamy, że „za nieracjonalne należy uznać preferowanie poprzez obniżone stawki VAT wyłącznie usług sportowych polegających na korzystaniu z obiektów wyłącznie na podstawie biletów wstępu czy karnetów, a wykluczenie ze stawki preferencyjnej podmiotów korzystających z obiektów sportowych na podstawie umów cywilnoprawnych. (…) Fakt, iż podstawą tej transakcji jest zawarta w formie pisemnej umowa, a nie jednorazowy bilet, nie zmienia zakresu świadczonej usługi, nie modyfikuje typu usługi, nie wprowadza odmiennych zasad czy warunków korzystania z obiektu. Umowa jest gwarancją możliwości wejścia do obiektu w określonym czasie. Celem umowy jest umożliwienie określonej osobie lub grupie osób skorzystania z infrastruktury sportowej dla potrzeb rekreacji, uprawiania sportu oraz poprawie kondycji fizycznej. Umowa nie kreuje nowego typu świadczenia; ma stanowić ułatwienie, usprawnienie oraz przyspieszenie obsługi klienta, a także zwiększyć jego satysfakcję poprzez wyeliminowanie formalności oraz niepewności co do możliwości skorzystania z obiektu o wybranej godzinie”.

Zmiana podejścia fiskusa

W ostatnim jednak czasie nastąpiła zmiana w podejściu dyrektora KIS względem tego zagadnienia. Na skutek złożonych przez podatników odwołań od wiążących informacji stawkowych Dyrektor KIS uchylił kilka wiążących informacji stawkowych, w których wcześniej przyjmował, że ww. usługi to usługi związane z obsługą rynku nieruchomości (PKWIU 68) i przyjął, że usługi te należy traktować jako usługi związane z działalnością obiektów sportowych (PKWIU 93.11.10.0). Tym samym dyrektor KIS zaczął przyznawać podatnikom rację, że w przypadku udostępnienia obiektu sportowego na podstawie umowy usługa także może korzystać z preferencyjnej stawki 8 proc.

Przykładem takich rozstrzygnięć jest WIS z 28 maja 2024 r. (0110-KSI2-2.441.4.2024.5.AK),WIS z 21 maja 2024 r. (0110-KSI2-2.441.13.2024. 2.KTG), WIS z 14 maja 2024 r. (0110-KSI2-2.441. 14.2024.2.PS).

Zmiana stanowiska dyrektora KIS jest pozytywną informacją dla podmiotów korzystających z obiektów sportowych na podstawie umowy, np. dla klubów sportowych czy firm, które decydują się na zawarcie umowy o korzystanie z obiektów sportowych w celu prowadzenia zajęć sportowych dla pracowników. Pomimo wieloletnich sporów w tej kwestii wydaje się, że organy podatkowe wreszcie zaczynają dostrzegać różnicę pomiędzy najmem obiektu, który pozwala najemcy użytkować obiekt w sposób zbliżony do właściciela i przewiduje typowe dla najmu obowiązki, a umową o korzystanie z obiektu sportowego, która przyznaje możliwość korzystania z obiektu sportowego w ten sam sposób, co podmiot, który nabywa bilet wstępu do tego obiektu. Należy mieć tylko nadzieję, że stanowisko dyrektora KIS nie będzie działaniem jednorazowym, lecz stanie się wkrótce utrwaloną praktyką.

Autor jest adwokatem w Tributis Group sp. z o.o.

Podstawa prawna:

- art. 41 ust. 2 i art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.)