Warto zawsze śledzić zmiany w zakresie ustawowego katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Nie ma co się więc dziwić, że rozszerzenie katalogu określonego w art. 16 ustawy o CIT (lub art. 23 ustawy o PIT) spotyka się z falą krytyki ze strony przedsiębiorców.
Od 1 stycznia 2020 r., zgodnie z ustawą z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o wsparciu kredytobiorców znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy oraz niektórych innych ustaw, w ustawie o CIT zostały wprowadzone zmiany w art. 16. I tak, zgodnie z wprowadzonymi zmianami, nie będzie się uważać za koszty uzyskania przychodów:
- wpłat na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców
Środki w Funduszu Wsparcia Kredytobiorców pochodzą m.in. z wpłaty dokonanej w dniu uruchomienia funduszu przez kredytodawców proporcjonalnie do wielkości posiadanego portfela kredytów mieszkaniowych dla gospodarstw domowych, których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 90 dni. Środki te przeznacza się na wypłaty wsparcia lub pożyczki na spłatę zadłużenia oraz pokrycie kosztów działania funduszu. Jednostki (kredytodawcy/banki) nie zaliczą już do kosztów wpłat kwartalnych kredytodawców dokonywanych proporcjonalnie do wartości bilansowej brutto posiadanego portfela kredytów mieszkaniowych, w przypadku których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 90 dni. Kwartalne wpłaty nie mogą przekraczać równowartości iloczynu wartości bilansowej brutto posiadanego portfela kredytów mieszkaniowych oraz stawki wynoszącej 1 proc.
- kwot, o których mowa w art. 8a ust. 7 ustawy z 9 października 2015 r. o wsparciu kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują się w trudnej sytuacji finansowej
Chodzi o kwotę, którą kredytodawca pokrywa z własnych środków i odpowiada ona kwocie wsparcia finansowego udzielonej osobie fizycznej zobowiązanej do spłaty kredytu mieszkaniowego za okres od dnia podjęcia przez kredytodawcę decyzji o odrzuceniu wniosku, do dnia podjęcia przez Radę Funduszu uchwały o dodatkowej weryfikacji wniosku w przedmiocie spełnienia warunków przyznania wsparcia lub pożyczki na spłatę zadłużenia. Kwota stanowi iloczyn kwoty udzielonej pożyczki na spłatę zadłużenia i stawki 8,33 proc.
Czytaj także:
Obowiązkowa składka na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców jest kosztem
Po wejściu w życie zmian mechanizm zasilania Funduszu Wspierającego Kredytobiorców będzie analogiczny do obecnie obowiązującego mechanizmu. Zmiany zostały wprowadzone w celu zapewnienia spójności z danymi sprawozdawczymi.
Autor jest ekspertem podatkowym w firmie inFakt
podstawa prawna: art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 76 i 77 ustawy z 15 lutego 19a92 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2019 r. poz. 865 ze zm.)
podstawa prawna: art. 3 ustawy z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o wsparciu kredytobiorców znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy oraz niektórych innych ustaw (DzU z 2019 r. poz. 1358)
