Stosownie do art. 25 ust. 11 ustawy o CIT, podatnicy będący od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej do pierwszego dnia miesiąca roku podatkowego >patrz ramka, w którym rozpoczynają korzystanie ze zwolnienia, małymi przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów o działalności gospodarczej, są zwolnieni z obowiązków wynikających z art. 25 ust. 1 ustawy o CIT (czyli z obowiązku wpłacania w ciągu roku zaliczek na podatek) w roku podatkowym następującym bezpośrednio po:

1) pierwszym roku podatkowym, o którym mowa w art. 8 ust. 2 i 2a ustawy o CIT - w przypadku gdy ten rok podatkowy trwał co najmniej pełnych 10 miesięcy kalendarzowych albo

2) drugim roku podatkowym - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1.

Warunkiem zwolnienia jest złożenie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenia o korzystaniu z tego zwolnienia. Oświadczenie to składa się w formie pisemnej w terminie do 20. dnia pierwszego miesiąca roku podatkowego objętego tym zwolnieniem.

Podatnicy korzystający z tego zwolnienia mają obowiązek złożenia zeznania CIT-8 oraz uiszczenia należnego podatku za rok objęty tym zwolnieniem w pięciu kolejnych latach podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym korzystali ze zwolnienia – w wysokości 20 proc. należnego podatku wykazanego w zeznaniu składanym za rok objęty zwolnieniem. Podatek ten płatny jest w terminach określonych dla złożenia zeznań za pięć kolejnych lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku objętym tym zwolnieniem (zob. art. 25 ust. 12 ustawy o CIT).

W art. 25 ust. 13 – 17 ustawy o CIT określono jednocześnie podatników, którzy nie mogą korzystać z tego zwolnienia, zasady utraty prawa do tego zwolnienia i skutki utraty prawa do korzystania z tego zwolnienia. Ich omówienie leży jednak poza sferą zainteresowań niniejszej publikacji.

Korzyścią wynikającą z wyboru zwolnienia z obowiązku wpłacania zaliczek na CIT jest to, że w roku podatkowym, w którym podatnik korzysta z tego przywileju, nie musi płacić zaliczek, a więc termin przekazania podatku (zaliczek) do urzędu skarbowego zostaje odroczony. Co więcej, podatnicy ci są zobowiązani do uiszczenia należnego podatku za rok objęty tym zwolnieniem w pięciu kolejnych latach podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym korzystali ze zwolnienia (w każdym z tych lat podatnik zobowiązany jest zapłacić tylko 1/5 należnego podatku wykazanego w zeznaniu składanym za rok objęty zwolnieniem). Zapłata CIT za rok objęty zwolnieniem jest zatem istotnie przesunięta w czasie. Podatnik dłużej może zatem obracać środkami pieniężnymi przeznaczonymi na zapłatę CIT za ten rok.

Przykład

Spółka powstała w styczniu 2016 r. Jej rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy. Spółka korzysta ze zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku w trakcie 2017 r. (w terminie do 20 stycznia 2017 r. złożyła właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o korzystaniu z tego zwolnienia). Należny CIT za 2017 r. wyniesie 20 000 zł. Spółka nie musi w trakcie 2017 r. płacić żadnych zaliczek na CIT. Co więcej, w terminie złożenia CIT-8 za 2017 r. (tj. do 31 marca, a faktycznie do 2 kwietnia 2018 r.) musi zapłacić jedynie 20 proc. należnego podatku za 2017 r., tj. kwotę 4000 zł (20 proc. x 20 000 zł). Natomiast pozostałe 80 proc. należnego podatku za 2017 r. musi zapłacić w czterech ratach (każda po 20 proc. tego podatku) w terminie złożenia CIT-8 za cztery kolejne lata podatkowe.

Uwaga! Termin na wybranie zwolnienia z opłacania zaliczek CIT na 2017 r., dla podatników, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, upłynął 20 stycznia 2017 r.

Autor jest doradcą podatkowym

podstawa prawna: Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 1888 ze zm.)

Rok podatkowy to nie zawsze 12 kolejnych miesięcy

Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 2, 2a, 3 i 6 ustawy o CIT, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych (art. 8 ust. 1 ustawy o CIT).

W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych (art. 8 ust. 2 ustawy o CIT).

W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność (art. 8 ust. 2a ustawy o CIT).