Ogólna zasada dotycząca dopuszczalności kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Przepis ten stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródeł. Wyjątek od tej zasady stanowią natomiast wydatki wyłączone przez ustawodawcę z kosztów uzyskania przychodów, których katalog został określony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Cel poniesienia opłaty motywacyjnej jest z reguły zbieżny z decydującym czynnikiem pozwalającym na zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych na podstawie przywołanych przepisów, a więc skierowany jest na generowanie przychodów. Dlatego w orzecznictwie podatkowym przyjmuje się, że opłata motywacyjna może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, gdyż jej poniesienie zmierza do osiągania przychodów z działalności gospodarczej (interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 stycznia 2015 r., ILPB3/423-568/14-2/KS; wyrok WSA w Rzeszowie z 17 września 2013 r., I SA/Rz 587/13).