Wydatki poniesione na nabycie środków trwałych, w tym środków transportu, nie są kosztem uzyskania przychodów. Wydatki te, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, przedsiębiorca rozliczy w kosztach, dopiero gdy sprzeda pojazd.

Do czasu ewentualnego zbycia samochodu podatnik uwzględnia w rachunku podatkowym odpisy z tytułu zużycia tych środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami ustaw podatkowych.

Podatnik może amortyzować środki trwałe, m.in. środki transportu, stanowiące jego własność lub współwłasność, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, jeżeli przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok i są wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Uwaga! Pojazd używany na podstawie umowy leasingu jest zaliczany do środków trwałych korzystającego, jeżeli z umowy wynika, że to on rozlicza amortyzację przedmiotu umowy (leasing finansowy).

Zatem tak jak przy rozliczaniu wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodami w przypadku środków trwałych warunkiem zaliczenia danego składnika majątku do środków trwałych jest jego wykorzystywanie na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (ewentualnie oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu). Przy czym przepisy nie przewidują, aby warunkiem zaliczenia składnika majątku (w tym samochodu) do środków trwałych było używanie go wyłącznie do działalności gospodarczej (interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi z 1 sierpnia 2014 r., IPTPB1/415-241/14-4/AP).

Organy podatkowe przyjmują, że uznanie samochodu za wykorzystywany do działalności mieszanej nie jest podstawą do zakwestionowania amortyzacji tego pojazdu. Oznacza to, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej takich samochodów, stanowiących środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej, mogą (do wysokości równowartości 20 000 euro; >patrz ramka) stanowić koszty podatkowe (interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 7 stycznia 2015 r., IBPBI/1/415-1176/14/SK). Jak wyjaśniła Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 20 sierpnia 2014 r. (ITPB1/415-574/14/WM) „(...) w przypadku samochodu osobowego zakupionego na potrzeby działalności gospodarczej, zaliczonego do środków trwałych i wykorzystywanego w tej działalności w 95 proc., możliwe będzie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych, niezależnie od tego, że samochód będzie częściowo wykorzystywany dla celów prywatnych (...)".

Przykład

Znane z poprzednich przykładów firmy A i B mogą rozliczać odpisy amortyzacyjne od całej wartości początkowej posiadanych samochodów – środków trwałych, mimo że w firmie A samochody te są używane zarówno do działalności gospodarczej, jak i nieodpłatnie przez pracowników w celach prywatnych.

Droga osobówka w kosztach tylko do 20 000 euro

Nie zawsze cały odpis amortyzacyjny od samochodu osobowego będzie kosztem podatkowym.

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania (art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT i art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT).