Negatywne stanowiska organów podatkowych oraz niektórych sądów administracyjnych w zakresie kosztów nabycia uprawnień zawodowych prezentują się bardzo ciekawie na tle pozytywnych stanowisk w zakresie szkoleń, w których związek z przychodem jest znacznie bardziej pośredni. Przedsiębiorcy podejmują bowiem liczne aktywności szkoleniowe, których korzyść przekłada się zarówno na kompetencje zawodowe, jak i na określone korzyści w sferze prywatnej. Najlepszy przykład to kursy językowe. Znajomość języka obcego jest nieodzownym wymogiem przy prowadzeniu wielu rodzajów działalności gospodarczej, a równocześnie pozwala na realizację wielu innych aktywności o charakterze stricte prywatnym.

Organy podatkowe wydały liczne interpretacje dotyczące form dokształcania, których rezultat skutkuje „dwojakimi" korzyściami dla przedsiębiorcy. Administracja podatkowa w wydawanych interpretacjach jednolicie uzależnia możliwość uznania wydatku na kształcenie pracownika za koszt podatkowy od ustalenia tego, czy ten wydatek:

- związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne na stanowisku pracy zajmowanym przez pracownika, oraz

- służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z zajmowanym przez pracownika stanowiskiem i wykonywaną przez niego pracą.

Tylko takie wydatki, które pozwolą przedsiębiorcy zdobyć kwalifikacje niezbędne do wykonywania powierzonych mu obowiązków, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Do kosztów podatkowych można zaliczyć wydatki na wyżej wspomniane kursy językowe, jeżeli znajomość obcego języka jest niezbędna przedsiębiorcom (np. gdy umiejętność bezpośredniego komunikowania się w języku zleceniodawcy jest niezbędna do pozyskania nowych zleceń). Organy powszechnie akceptują również możliwość zaliczenia wydatków na kurs nauki jazdy do kosztów podatkowych, jeżeli wiążą się z zakresem prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładowo, do kosztów podatkowych można zaliczyć wydatki na naukę jazdy dla handlowców, których praca wiąże się z wyjazdami poza siedzibę firmy.

Organy często akceptują możliwość odliczenia „niestandardowych" wydatków w zakresie szkoleń, jeśli podatnicy uzasadnią racjonalność poniesionych wydatków dla wykonywania określonych zadań. Przykładowo, w interpretacji z 1 marca 2013 r. (ILPB3/423-491/12-4/AO) Izba Skarbowa w Poznaniu uznała za koszt podatkowy terapię logopedyczną. Organ zgodził się z podatnikiem, że terapia logopedyczna ma wpływ na poprawę wymowy i prezencji pracownika, lepszą relację z klientem, a przez to wpływa na lepszy odbiór spółki wśród kontrahentów.

Organy uznają również możliwość odliczenia wydatków poniesionych na szkolenia miękkie dla kadry zarządczej. Jak przyznaje administracja podatkowa, wzrost poziomu profesjonalizmu kadry zarządzającej przekłada się na skuteczność prowadzonych negocjacji z kontrahentami, a tym samym takie wydatki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu (przykładowo interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 19 czerwca 2012 r., IPPB3/423-210/12-2/PK1).

—Magda Olszewska jest doradcą podatkowym