W art. 5 ustawy o VAT wskazany został zakres opodatkowania odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju oraz innych czynności. Z treści tego przepisu nie wynika, aby zawładnięcie rzeczą w sposób bezprawny uznane było za czynność skutkującą powstaniem obowiązku podatkowego w VAT. W szczególności kradzież nie skutkuje uzyskaniem przez sprawcę uprawnienia do rozporządzania towarami jak właściciel, a więc nie zostają spełnione przesłanki dostawy jako czynności opodatkowanej wynikające z art. 7 ustawy o VAT. Kradzież nie może być uznana za zdarzenie powodujące przeniesienie praw pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą. Brak bowiem umowy, gdyż nie ma zgodnych oświadczeń woli między stronami. Dlatego kradzież towarów nie czyni podmiotu, który się jej dopuszcza, właścicielem skradzionego towaru, ale tylko jego dzierżycielem. Zarazem zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o VAT jej przepisów nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Kradzież natomiast ze swej istoty taką czynnością nie jest.