Z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT wynika, że amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
Składniki majątku podlegające amortyzacji zostały również wskazane w art. 22a ust. 2 oraz art. 22b ust. 1 i 2 ustawy o PIT, ale przepisy te nie dotyczą samochodów. Przy udzielaniu odpowiedzi na zadane pytanie należy natomiast dokonać analizy art. 22c ustawy o PIT, ponieważ wskazano w nim aktywa, które nie podlegają amortyzacji. W przepisie tym wymienione zostały m.in. dzieła sztuki oraz eksponaty muzealne. Ograniczenie to nie ma jednak zastosowania do zabytkowego samochodu opisanego w pytaniu. Nie jest on bowiem ani eksponatem muzealnym, ani dziełem sztuki.
Stanowisko fiskusa
Z taką wykładnią przepisów zgadzają się organy podatkowe. Przykładem jest interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 21 listopada 2008 r. (IPPB3/423-1384/08-2/KB). Wyjaśniono w niej, że ustawodawca nie zdefiniował pojęć „dzieło sztuki", czy „eksponat muzealny" w przepisach o podatku dochodowym. Definicji tych pojęć nie ma również w innych aktach prawnych. Izba skarbowa zauważyła, że "w wielu przypadkach w kwestii klasyfikacji danego składnika majątku do dzieła sztuki decyduje ocena związana z odczuciami subiektywnymi, np. autor plakatu może uważać, iż plakat ten stanowi dzieło sztuki. Przy braku jednoznacznych reguł w podejmowaniu decyzji odnośnie do zaklasyfikowania składników majątku jako dzieła sztuki należy kierować się przede wszystkim wyczuciem i zdrowym rozsądkiem".
Udzielając odpowiedzi izba skarbowa powołała się na ustawę z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (DzU nr 162, poz. 1568 ze zm.). Zauważyła, że w art. 6 ust. 1 pkt 2a ustawa ta „posługuje się określeniem zabytków ruchomych, wśród których wymienia w szczególności: dzieła sztuk plastycznych, rzemiosła artystycznego i sztuki użytkowej. Powyższe zabytki w myśl tej ustawy powinny być wpisane do rejestru zabytków prowadzonego przez wojewódzkiego konserwatora zabytków".
Seryjny, więc bez walorów artystycznych
Zdaniem organu podatkowego jako eksponaty muzealne należy rozumieć przedmioty (zbiory) z różnych dziedzin kultury, sztuki i nauki mające wartość zabytkową, artystyczną, kwalifikujące się do umieszczenia ich w muzeum. Jako uzasadnienie izba wskazała, że „ustawa z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (DzU z 1997 r. nr 5 poz. 24 ze zm.) posługuje się w art. 21 ust. 1 określeniem »muzealiów«, którymi są rzeczy ruchome i nieruchomości stanowiące własność muzeum i wpisane do inwentarza muzealiów. Muzealia stanowią dobro narodowe".
Na podstawie powyższych przepisów organ podatkowy odpowiedział, że „samochód marki X z 1934 r. wpisany do rejestru pojazdów zabytkowych, nie spełnia przesłanek pozwalających na zakwalifikowanie go jako dzieła sztuki, czy też eksponatu muzealnego. Samochód ten jako produkt seryjny, nie jest dziełem unikatowym, posiadającym jakieś szczególne walory artystyczne. Samochód ten nie stanowi również eksponatu muzealnego wpisanego do inwentarza muzealiów".
Co prawda powyższa interpretacja dotyczyła podatku dochodowego od osób prawnych, ale ustawa o PIT w tym zakresie zawiera identyczne postanowienia, co potwierdza odpowiedź Izby Skarbowej w Warszawie z 30 lipca 2013 r. (IPPB1/415-617/13-2/MT).
Jak ująć w księdze
W konsekwencji od wartości początkowej zabytkowego samochodu wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Odpisy te są kosztem uzyskania przychodów. Maksymalna roczna stawka amortyzacyjna dla używanych samochodów wynosi 40 proc. Koszty amortyzacji należy wykazać w kolumnie 13 „Pozostałe wydatki".
