Czy zakup kamer i nagrywarki służących zarówno do kontroli pracowników, jak i ochrony obiektu spółki na wypadek kradzieży można zaliczyć do środków trwałych? Czy podlegają one amortyzacji, a odpisy będzie można tym samym zaliczyć do  kosztów uzyskania przychodu? Jak przyjąć taki środek na stan?

– pyta czytelnik.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W przypadku nabycia środka trwałego kosztem uzyskania przychodów nie jest wydatek poniesiony na nabycie tego składnika majątku, ale dokonywane od niego odpisy amortyzacyjne na zasadach określonych w art. 16a–16m ustawy o CIT.

Z definicji

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy o CIT, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie m. in. umowy najmu czy dzierżawy.

Interpretujemy w sposób dosłowny

Podstawowym elementem, który pozwala na kosztowe ujęcie  odpisów amortyzacyjnych w rachunku podatkowym, jest wykorzystywanie danego środka trwałego przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Określenie „wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą" należy interpretować w sposób dosłowny. Oznacza to, że amortyzowany może być tylko ten środek trwały, który jest potrzebny do prowadzenia działalności gospodarczej, ma związek z tą działalnością, a podatnik faktycznie wykorzystuje ten środek w swojej działalności.

Samo nabycie przez osobę prawną określonego składnika majątkowego i jego zaliczenie do środków trwałych nie skutkuje prawem do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od tego składnika majątkowego. Podatnik powinien bowiem wykazać, że urządzenie jest przez niego wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (zob. wyrok WSA w Gliwicach z 6 września 2010 r., I SA/Gl 205/10).

Trzeba rozpatrywać łącznie

Stacje kontroli (telewizję przemysłową) należy uznać za jeden środek trwały łącznie z urządzeniami peryferyjnymi – kamerami, czujnikami. Niewątpliwie jest to składnik majątku, który przyczynia się do zachowania lub zwiększenia źródła przychodu. Jest to grupa składników, które funkcjonują razem tworząc jeden zespół (grupa 6 Klasyfikacji Środków Trwałych „Urządzenia techniczne", podgrupa 62 „Urządzenia telewizyjne i radiotechniczne, urządzenia i aparaty dla telefonii"). Stawka amortyzacyjna na te urządzenia wynosi 10 proc.

Przykład

Spółka postanowiła zainwestować w system telewizji przemysłowej w celu monitorowania swoich obiektów. Na zestaw składały się nabyte we wrześniu 2013 r.:

- kamery – FV na kwotę 2460,00 zł (w tym VAT 460,00 zł),

- nagrywarka – FV na kwotę 615,00 zł (w tym VAT 115,00 zł),

- elementy dodatkowe: uchwyty, mocowania – FV na kwotę 246,00 zł (w tym VAT 46,00 zł),

- montaż – rachunek/umowa na kwotę 1000 zł.

Wartość początkową systemu monitoringu będzie stanowiła suma tych wydatków, czyli kwota 3700 zł (2000 zł + 500 zł + 200 zł + 1000 zł).

Tak ustaloną wartość spółka ujęła w ewidencji środków trwałych w październiku 2013 r. Od listopada może dokonywać odpisów amortyzacyjnych, które będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Stawka amortyzacyjna na urządzenia telewizyjne i radiotechniczne, urządzenia i aparaty dla telefonii, które obejmują też urządzenia systemu monitoringu przemysłowego, wynosi 10 proc. Zatem miesięczny odpis amortyzacyjny będzie wynosił:

3700 zł x 10 proc. / 12 = 30,83 zł.