Prowadzę działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych, przeznaczając na potrzeby tej działalności dwa pokoje w swoim domu. Działalność jest opodatkowana na zasadach ogólnych (księga przychodów i rozchodów). Czy odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup budynku mieszkalnego mogę zaliczyć do kosztów podatkowych firmy? W jaki sposób należy je udokumentować?

– pyta czytelnik.

Gdy podatnik przeznaczył część swojego mieszkania lub domu na potrzeby działalności gospodarczej, to opłaty związane z eksploatacją nieruchomości mieszkalnej może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w proporcji, w jakiej pozostaje powierzchnia części mieszkania lub domu przeznaczona na prowadzenie działalności do całej jego powierzchni. Dotyczy to np. opłat za energię elektryczną, gaz, wodę, ścieki, itd. W taki sam sposób jak opłaty za media, tzn. proporcjonalnie do powierzchni zajmowanej na potrzeby prowadzonej działalności, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu odsetek od kredytu hipotecznego, którym sfinansowany został zakup domu lub lokalu mieszkalnego.

Zasada ogólna i wyłączenia

Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie te wydatki, które wpływają na osiągnięcie przychodów bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT). Wyjątkiem są wydatki jednoznacznie wskazane przez ustawodawcę w art. 23 ustawy o PIT, które bez względu na związek z przychodem nie mogą stanowić kosztu podatkowego. Zalicza się do nich m.in.:

Oznacza to, że warunkiem zaliczenia odsetek od kredytu hipotecznego do kosztów uzyskania przychodów jest, aby odsetki te były zapłacone i nie zwiększały kosztów inwestycji (czyli zostały zapłacone po przyjęciu środka trwałego do używania). Jeżeli dom lub lokal mieszkalny został w części przeznaczony na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to odsetki od kredytu hipotecznego przeznaczonego na jego zakup lub wybudowanie, zapłacone za okres po przyjęciu środka trwałego do używania (jeżeli podatnik wprowadził go do ewidencji środków trwałych), mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię zajmowaną na potrzeby prowadzonej działalności. Bez znaczenia pozostaje fakt, że kredytobiorca zaciągnął kredyt hipoteczny jako osoba prywatna, a nie jako przedsiębiorca.

Należy ustalić kwotę

Stanowisko to potwierdziła Izba Skarbowa w Łodzi w interpretacji z 16 maja 2013 r. (IPTPB1/415-130/13-2/DS), która wskazała, że: „(...) odsetki od kredytu hipotecznego, który zostanie zaciągnięty przez wnioskodawcę na zakup lokalu mieszkalnego, w części przeznaczonej na prowadzenie działalności gospodarczej, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, o ile zostaną zapłacone. Wysokość odsetek podlegających zaliczeniu do kosztów należy wyliczyć w takiej proporcji, w jakiej pozostaje powierzchnia lokalu wykorzystywana przez wnioskodawcę w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni lokalu."

Tak samo uznała IS w Bydgoszczy w piśmie z 9 kwietnia 2013 r. (ITPB1/415-32/13/AK).

Przykład

Podatnik Adam Nowak prowadzi sklep internetowy. Sprzedaje odzież i obuwie sportowe. W tym celu przeznaczył na potrzeby działalności piwnicę wbudowaną w konstrukcję budynku mieszkalnego. Powierzchnia domu wynosi 236,2 m², natomiast piwnicy, która służy wykonywaniu działalności gospodarczej – 81,4 m². Pan Adam ustalił, że stosunek powierzchni przeznaczonej na cele działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni domu wynosi:

81,4 m²

------------- x 100 = 34,46 proc.

236,2 m²

10 października 2013 r. pan Adam zapłacił ratę kredytu hipotecznego, która obejmowała odsetki w kwocie 320 zł. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczył odsetki od kredytu hipotecznego w kwocie 110,27 zł (320 zł x 34,46 proc.), ujmując je w kolumnie 13 pkpir jako „pozostałe wydatki".

Walutę przeliczamy na złote

Odsetki te zalicza się do kosztów podatkowych w dniu ich zapłaty. Jeżeli zapłacone odsetki zostały wyrażone w walucie obcej, to należy je przeliczyć na złote według kursu średniego waluty ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, czyli dzień zapłaty odsetek (art. 11a ust. 2 ustawy o PIT).

Trzeba mieć dowody księgowe

Zgodnie z § 13 pkt 4 rozporządzenia ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie pkpir (DzU nr 152, poz. 1475 ze zm.) za dowód księgowy może być uznany m.in. dowód opłaty bankowej (przelew bankowy, wyciąg bankowy). W sytuacji zatem gdy dowód opłaty bankowej potwierdza rzeczywiste dokonanie operacji gospodarczej oraz zawiera niezbędne dane (np. określenie wystawcy, wskazanie stron uczestniczących w operacji gospodarczej, przedmiot i datę operacji itd.), to stanowi on dowód poniesienia kosztu podatkowego i równocześnie jest podstawą do dokonania wpisu w podatkowej księdze. Dowód ten obejmuję całą ratę. Natomiast podatnik do kosztów podatkowych zalicza jedynie część odsetkową raty w wysokości proporcjonalnej do powierzchni budynku mieszkalnego zajmowanej na potrzeby prowadzonej działalności.