Izba Skarbowa w Bydgoszczy przychyliła się do poglądu podatnika, że obniżenie ceny transakcji nie zawsze oznacza konieczność wystawienia faktury korygującej (numer interpretacji ITPP1/443-314/13/IK).
Z pytaniem zwróciło się nadleśnictwo dokonujące sprzedaży drewna. Stosuje zasadę, że odbiorcy, którzy pomimo dłuższego terminu płatności regulują faktury najpóźniej w 14 dni po zakupie, otrzymują skonto. Po stwierdzeniu, że nabywcy przysługuje obniżka, wystawia korektę wykazującą niższą cenę.
Jak wyjaśniło nadleśnictwo, w momencie zawierania umowy nie wiadomo, czy odbiorca dokona przyspieszonej płatności i czy w związku z tym nabędzie uprawnienie do skonta. Zapytało o prawidłowość planowej nowej metody rozliczania z nabywcami. Polegałaby ona na odbieraniu od odbiorców pisemnych oświadczeń, że dokonają zapłaty w terminie 14 dni. W nowym modelu skonto byłoby uwzględnione na fakturze za odebrane drewno, a nie dopiero po zapłacie, w formie zmniejszenia ceny fakturą korygującą.
Dopiero w razie zapłaty po upływie 14 dni prawo do skonta zostałoby odebrane i wystawiona faktura korygująca zwiększająca podstawę opodatkowania oraz VAT należny.
Fiskus uznał stanowisko nadleśnictwa za prawidłowe. Izba skarbowa wyjaśniła, że na potrzeby ustalenia podstawy opodatkowania można wyróżnić dwa rodzaje rabatów. Pierwszy, tj. upusty, przyznawane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży, nie ma wpływu na ustalenie podstawy opodatkowania. Drugi, do którego zaliczają się rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży – bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta, wymaga udokumentowania fakturami korygującymi.
Zdaniem izby sposób rozliczeń, który zamierza wprowadzić nadleśnictwo, mieści się w obszarze swobodnego ustalania cen przed zawarciem umowy. Interpretacja potwierdza, że podstawą opodatkowania jest w opisanej sprawie kwota należna ze sprzedaży z uwzględnieniem upustu, a obowiązek korekty zwiększającej podatek powstanie dopiero, gdy nie nastąpi zapłata w 14-dniowym terminie.
