Koszty prac rozwojowych (do których można zaliczyć m. in. wydatki na tworzenie oprogramowania) są szczególnym rodzajem wartości niematerialnych i prawnych (wnip). Aby firma mogła je zaliczyć do tej kategorii, muszą spełniać określone warunki.
Zasady kwalifikowania kosztów prac rozwojowych do wnip, określone w przepisach bilansowych, są zbieżne z tymi, które znajdują się w przepisach podatkowych. Zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT do wartości niematerialnych i prawnych można zaliczyć koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
a) produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
b) techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
c) z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.
Początkowa wycena kosztów prac rozwojowych następuje według cen nabycia lub kosztów wytworzenia. Tak ustalona kwota podlega odpisom amortyzacyjnym.
O ile ustawa o rachunkowości wskazuje, że okres amortyzacji kosztów prac rozwojowych nie może przekraczać 5 lat (art. 33 ust. 3 ustawy o rachunkowości), o tyle ustawa o CIT wskazuje okres minimalny – 12 miesięcy (art. 16m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT).
