Tak orzekł WSA w Warszawie w wyroku z 24 maja 2013 r. (III SA/Wa 2343/12).
Na zlecenie klientów spółka wykonuje prace konserwacyjne węzłów cieplnych oraz w instalacjach: ciepłej wody użytkowej i centralnego ogrzewania. Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w sprawie dotyczącej stawki VAT właściwej dla świadczonych przez siebie usług.
Prawodawca, mocą § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia z 4 kwietnia 2011 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o VAT, wprowadził preferencyjną, 8-procentową stawkę VAT dla świadczenia usług konserwacyjnych wykonanych w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym oraz innych budynkach i lokalach mieszkalnych (z wyłączeniem lokali użytkowych). Według spółki wykonanie przedmiotowych usług konserwacyjnych, w tym w ramach kompleksowości usługi również drobnych prac naprawczych, korzysta na mocy tego przepisu z 8-procentowej stawki VAT.
Organ podatkowy uznał to stanowisko za nieprawidłowe (IPPP1/443-23/12-4/AP). Wskazał jednocześnie, że niektóre z wykonywanych przez spółkę usług nie mieszczą się w charakterze prac konserwacyjnych, ponieważ są usługami naprawczymi (remontowymi), zatem powinno się stosować do nich stawkę 23 proc. VAT. Wobec takiego rozstrzygnięcia spółka złożyła skargę do WSA w Warszawie.
Sąd uchylił zaskarżoną interpretację, wskazując w uzasadnieniu na pomięcie przez organ podatkowy aspektu kompleksowości usługi. Zatem drobne prace naprawcze (przy założeniu spełnienia wszystkich ustawowych wymagań) również podlegają obniżonej stawce VAT, jeżeli są dokonywane w ramach kompleksowości usług konserwacyjnych.
—Rafał Sobolewski współpracownik Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Mateusz Bieda konsultant w Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z o.o. (biuro w Rzeszowie)
Komentuje Mateusz Bieda, konsultant w Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z o.o. (biuro w Rzeszowie)
W omawianej sprawie po raz kolejny spór pomiędzy podatnikami a fiskusem dotyczył aspektu kompleksowości usług świadczonych przez podatników w ramach prac prowadzonych w związku z budownictwem mieszkaniowym.
Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia ministra finansów z 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, do usług konserwacyjnych (tj. mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części) świadczonych w budynkach i lokalach mieszkalnych, w częściach wspólnych budynków mieszkalnych, jak również w budynkach niemieszkalnych, w których znajdują się lokale mieszkalne, należy stosować stawkę 8 proc., jeżeli wartość towarów wchodzących w skład podstawy opodatkowania świadczenia nie przekracza 50 proc. tej podstawy.
Analizując stan faktyczny zaprezentowany przez podatnika w przedmiotowej sprawie, organ podatkowy doszedł do przekonania, że niektóre ze wskazanych przez spółkę usług nie są pracami konserwacyjnymi, a co za tym idzie, nie można wobec nich zastosować preferencyjnej stawki VAT w wysokości 8 proc. Jednak, jak celnie zauważył skład orzekający w tej sprawie, organ całkowicie pominął aspekt kompleksowości świadczonych usług, a przez to wydał nieprawidłowe rozstrzygnięcie.
Pojęcie świadczeń kompleksowych nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT, co skutkuje wieloma kontrowersjami w codziennej praktyce podatników, gdyż niejednokrotnie złożoność transakcji powoduje trudności w określeniu ich skutków podatkowych.
Pomocą służy nam orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w którym wskazano zestaw cech, jakimi powinno się charakteryzować świadczenie kompleksowe. Co do zasady, każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną. Jednak w sytuacji, gdy dana transakcja składa się z wielu elementów, to znaczy z zespołu usług, albo z dostawy towarów połączonej ze świadczeniem usług, może być uznana, na potrzeby VAT, za jedną transakcję.
Zdaniem Trybunału świadczenie powinno być uznane za kompleksowe, gdy składa się ze świadczenia głównego i świadczeń pomocniczych, które to świadczenia pomocnicze nie stanowią celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego, tworząc obiektywnie tylko jedno świadczenie, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (np. wyrok z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV).
Zdanie to podzielają również krajowe sądy administracyjne. NSA w wyroku z 26 lipca 2012 r. (I FSK 483/12), powołując się na te wyjaśnienia Trybunału, stwierdził, że dla świadczenia o kompleksowym charakterze, na które składa się czynność podstawowa, której wykonanie było celem umowy zawartej przez podatnika z klientem, a także czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej, należy przyjąć jednolitą stawkę VAT, właściwą dla czynności podstawowej.
Biorąc pod uwagę powyższe, komentowany wyrok WSA w Warszawie uznający skargę podatnika za uzasadnioną wpisuje się w ugruntowaną linię orzeczniczą i należy go uznać za w pełni uzasadniony.
