Poszerzony skład Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego rozstrzygnął wątpliwości co do zakresu stosowania preferencyjnej stawki VAT dotyczącej tzw. obiektów budownictwa mieszkaniowego (sygnatura akt: I FPS 7/12).

Sędziowie uznali wczoraj, że obniżony VAT nie może mieć zastosowania do robót wykonywanych w takich obiektach poza budynkiem. Chodzi o opodatkowanie robót poza bryłą budynków mieszkalnych, dotyczących takich instalacji, jak przyłącza gazowe, pompy ciepła, kanalizacja itp.

Jak zauważyła sędzia NSA Grażyna Jarmasz, ustawa o VAT nie zawiera definicji budynku. Dlatego NSA odwołał się do definicji słownikowej oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Wynika z nich, że pojęcie to nie obejmuje żadnych innych obiektów, tj. infrastruktury.

Dużą część ustnego uzasadnienia sędzia Jarmasz poświęciła analizie prawa i orzecznictwa unijnego. Przypomniała, że zgodnie z regulacjami UE obniżone stawki są wyjątkiem i należy je interpretować wąsko. Dyrektywy UE nie definiują spornych pojęć i dają państwom uprawnienie do ograniczenia stosowania preferencyjnych stawek VAT. Polska z tego uprawnienia skorzystała.

Ponadto w ocenie NSA to, że pojęcie infrastruktury towarzyszącej (do którego miała zastosowanie preferencja) zostało pominięte przez ustawodawcę, to zabieg celowy.

Za chybiony NSA uznał argument o niemożności rozgraniczenia robót wykonywanych w budynku i poza nim. Wręcz przeciwnie, w większości wypadków wykonaniem specjalistycznych instalacji zajmują się odrębne firmy.

Uchwała ma charakter abstrakcyjny, tzn. nie ma związku z konkretną sprawą i jest odpowiedzią na wniosek prezesa NSA.