Tak orzekł WSA w Poznaniu 7 listopada 2012 r. (III SA/Po 568/12).
Spółka nabyła skażony alkohol etylowy od niemieckiego podmiotu. Naczelnik urzędu celnego po przeprowadzeniu kontroli w spółce dokonującej nabycia wewnątrzwspólnotowego zakwestionował klasyfikację taryfową przedmiotowego towaru.
W ramach kontroli ustalono, że sporny towar został objęty wiążącą informacją taryfową (dalej: WIT) wydaną przez organ niemiecki na wniosek poprzedniego posiadacza. Ta wiążąca informacja taryfowa została jednak uchylona przez organy niemieckie.
Zarówno naczelnik urzędu celnego, jak i dyrektor izby celnej, działając na podstawie opinii biegłego, uznali, że skład chemiczny alkoholu nie pozwala zakwalifikować go jako rozcieńczalnik. Składy chemiczne nabytego alkoholu i alkoholu objętego WIT nieco się różniły. Zdaniem organów podatkowych alkohol będący w posiadaniu spółki ma wyższy stopień skażenia i tym samym powinien być objęty wyższą stawką akcyzy.
Nie zgadzając się z decyzją, spółka złożyła skargę do sądu administracyjnego. Strona powoływała się na klasyfikację taryfową zawartą w WIT. Zdaniem podatnika nabywca towaru nie ma obowiązku weryfikacji klasyfikacji taryfowej. Skarżący twierdził, że nie było podstaw, by wątpić w prawidłowość WIT, która kwalifikowała sporny towar jako rozcieńczalnik. WIT została uchylona już po zakupie towaru przez polską spółkę.
Sąd oddalił skargę strony. W ocenie sądu WIT wiąże organy tylko w stosunku do podmiotu, na wniosek którego został wydany. Tym samym spółka nie miała podstaw powoływać się na tę WIT. Po drugie, WIT wydano na konkretny przedmiot o określonym składzie chemicznym, zaś alkohol etylowy nabyty przez spółkę różnił się składem chemicznym od alkoholu objętego WIT.
—Adrian Głowacki współpracownik Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Patryk Karczewski konsultant w Deloitte Doradztwo Podatkowe (biuro w Warszawie)
Patryk Karczewski, konsultant w Deloitte Doradztwo Podatkowe (biuro w Warszawie)
Wiążąca informacja taryfowa (WIT) jest decyzją rozstrzygającą o klasyfikacji towarowej towarów i jest wiążąca w stosunku do osoby, na którą wystawiono informację (art. 12 wspólnotowego kodeksu celnego). W związku z tym krąg osób, w stosunku do których klasyfikacja ustalona w drodze WIT jest skuteczna, jest ograniczona w praktyce jedynie do wnioskodawców.
Należy zauważyć, że podatnik nabywając wyrób akcyzowy o określonej klasyfikacji taryfowej nie ma obowiązku dokonywania klasyfikacji towaru wprost, tzn. żaden przepis ustawy o podatku akcyzowym nie nakłada na podatnika takiego obowiązku czy też konieczności wystąpienia o WIT w razie wątpliwości. Jednak na podatniku spoczywa obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania wyrobu, tj. tego, czy jest to wyrób akcyzowy, oraz w przypadku uznania wyrobu za akcyzowy ustalenie stawki podatku.
Ustawa o podatku akcyzowym wskazująca w załączniku nr 1 katalog wyrobów akcyzowych posługuje się kodami CN, a zatem klasyfikacją taryfową. Wobec tego podatnik ma obowiązek ustalania klasyfikacji wyrobów na cele własnej działalności w celu zapewnienia prawidłowości klasyfikacji nabywanych wyrobów oraz stawek podatku akcyzowego. Podatnik powinien mieć świadomość, że WIT wiąże jedynie osobę, w stosunku do której została wydana i tym samym taki dokument należy traktować jedynie pomocniczo w celu ustalenia własnej klasyfikacji towarowej.
W niniejszej sprawie podatnik mógłby przykładowo wystąpić o własną WIT lub chociaż przeprowadzić badania laboratoryjne lub zlecić takie badania podmiotom zewnętrznym w celu ustalenia zawartości alkoholu etylowego oraz skażalnika. To te dwie substancje byłyby bowiem w niniejszej sprawie kluczowe dla prawidłowego zaklasyfikowania wyrobu z punktu widzenia podatku akcyzowego.
Należy bowiem zwrócić uwagę, że ograniczenie własnej aktywności w zakresie ustalenia prawidłowej klasyfikacji taryfowej na cele podatku akcyzowego poprzez powołanie się na WIT innego podmiotu powinno być uznane jako niedopełnienie należytej staranności po stronie podatnika. Nie wziął on bowiem pod uwagę możliwości, że kontrahent mógł posłużyć się wiążącą informacją taryfową wydaną w stosunku do innego, choć zbliżonego fizykochemicznie wyrobu.
Przepisy ustawy o podatku akcyzowym i przepisy wspólnotowego prawa celnego są jasne w kwestii zakresu podmiotów związanych WIT oraz w kwestii obowiązku podatnika ustalenia prawidłowej klasyfikacji taryfowej. Wobec tego w mojej opinii wyrok WSA w Poznaniu zasługuje w tym względzie na aprobatę.
