Ustawodawca w kodeksie karnoskarbowym oznaczył różnicę między przestępstwami i wykroczeniami skarbowymi w sposób płynny, uwzględniający bieżące relacje gospodarcze.
Zgodnie z definicją zawartą w art. 53 § 3 k.k.s. wykroczeniem skarbowym jest czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi.
Granicą pomiędzy przestępstwem a wykroczeniem skarbowym jest zatem kwota odpowiadająca pięciokrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę. Zasadniczo co roku dokonywana jest korekta punktu rozdzielającego oba rodzaje czynów zabronionych. Wysokość minimalnego wynagrodzenia ustalana jest w trybie ustawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.
W tym roku przestępstwo skarbowe popełnione zostanie, gdy wartość uszczuplonej bądź narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej przekroczy 7500 zł. Jeżeli zatem przykładowo podatnik lub płatnik nie wpłaci w tym roku na czas podatku, którego kwota będzie niższa niż 7500 zł, to będzie on ponosił odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe.
Sprawcy określonych czynów zabronionych ponosić będą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe również w innych, określonych przez ustawodawcę przypadkach.
