Potwierdzają to odpowiedzi fiskusa na pytania podatników. Przykładem jest interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 17 stycznia 2012 r. (IPPB3/423-992/11-2/JD). Pytanie zadała spółka z o.o. Świadczy ona usługi polegające m.in. na reklamowaniu i promowaniu farmaceutyków wśród lekarzy. W tym celu zatrudnia pracowników, którzy muszą często podróżować.
Wykorzystują do tego służbowe samochody. Spółka zapytała, czy jeśli roczne przebiegi pojazdu przekraczają 50 tys. km, to możliwe jest podwyższenie stawki amortyzacyjnej przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4. Jej zdaniem pozwala na to art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.
Kiedy można zastosować współczynnik
Zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT dla maszyn, urządzeń i środków transportu (wyjątkiem morskiego taboru pływającego) używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej podatnicy mogą podane w wykazie stawki podwyższać przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.
Przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie. Takie same rozwiązania zawarte są w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT
Wynika z niego, że w ten sposób można skrócić okres amortyzacji m.in. samochodów „używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych”.
Izba zgodziła się z tym stanowiskiem. Przekonały ją argumenty spółki, że skoro przepisy nie precyzują, co oznacza, że „środek trwały jest używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych”, to należy odwołać się do przesłanek i uwarunkowań obiektywnych.
O ponadprzeciętnej intensywności wykorzystywania samochodów może więc świadczyć ich przebieg. Analiza publikacji w prasie motoryzacyjnej, danych firm ubezpieczeniowych czy informacji dotyczących ofert sprzedaży pojazdów na rynku wtórnym wskazuje bowiem, że przeciętnie samochody osobowe w Polsce przejeżdżają rocznie około 30 tys. kilometrów.
Takim samym problemem zajmowała się Izba Skarbowa w Poznaniu w odpowiedzi z 10 stycznia 2012 r. (ILPB1/415-1310/11-2/AG). Ona również potwierdziła, że duży przebieg może uzasadniać podwyższenie amortyzacji liniowej przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4. Odpowiedź ta dotyczyła dziewięcioosobowego busa, którym świadczone są usługi przewozu osób do Niemiec. W ciągu roku pokonuje on ponad 200 tys. km.
Ta sama izba skarbowa w interpretacji z 30 marca 2009 r. (ILPB1/415-52/09-2/AA) zgodziła się, że podatnik ma prawo skrócić okres amortyzacji samochodu osobowego wykorzystywanego do nauki jazdy, który pokonuje rocznie 60 – 70 tys. km. Wnioskodawca podkreślał, że bardziej od przeciętnej intensywna eksploatacja związana jest nie tylko z dużym przebiegiem, ale także tym, że znaczna jego część przypada na plac manewrowy (co znacznie zwiększa obciążenia wielu części).
Oznacza to, że dość wiele firm może podwyższyć stawkę amortyzacji samochodu z 20 proc. do 28 proc. Pozwala to na całkowitą amortyzację w trzy lata i siedem miesięcy (u podatnika stosującego 20 proc. stawkę trwa to pięć lat).