W takim przypadku zastosowanie powinien mieć 5-letni okres korekty.
Tak orzekł WSA w Łodzi 9 grudnia 2011 r. (I SA/Łd 1183/11).
Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych. W celu dostosowania wynajmowanych lokali do swoich potrzeb dokonywała w nich ulepszeń, odliczając VAT od poniesionych wydatków. W wyniku zaistniałej sytuacji gospodarczej niektóre umowy najmu lokali zostały rozwiązane, a poczynione nakłady spółka pozostawiła bez fizycznej likwidacji oraz bez wynagrodzenia.
We wniosku o interpretację przepisów podatkowych pytała o obowiązek korekty podatku odliczonego w związku z poniesieniem nakładów w tych lokalach, a także o to, jaki ewentualnie okres powinien być objęty taką korektą.
Organ podatkowy uznał, że skoro poczynione nakłady są pozostawiane bez jakiegokolwiek wynagrodzenia, spółka ma obowiązek korekty podatku naliczonego. Nie będą już służyć czynnościom opodatkowanym VAT, a zatem dochodzi do zmiany ich przeznaczenia. Ponadto, zdaniem organu, w tym przypadku zastosowanie powinien mieć dziesięcioletni okres korekty podatku naliczonego.
Sąd uchylił zaskarżoną interpretację. Nie przychylił się jednak w pełni do stanowiska spółki (która twierdziła, że nie ma obowiązku korekty VAT), gdyż uznał, że powinna ona skorygować odliczony podatek.
Nie podzielił natomiast stanowiska organu co do długości okresu, który powinien być objęty korektą, argumentując, że nakłady poczynione przez spółkę w wynajmowanych lokalach są inwestycjami w obcym środku trwałym, zatem zasady dotyczące korekty podatku naliczonego odnoszące się do nieruchomości nie powinny mieć w tym przypadku zastosowania.
W ocenie sądu właściwy jest pięcioletni okres korekty.
—Krzysztof Węgrzyn współpracownik Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Anna Lefik-Rowicka starsza konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Łodzi)
Komentuje Anna Lefik-Rowicka, starsza konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Łodzi)
Sąd, przychylając się do stanowiska organów co do obowiązku korekty podatku naliczonego, nie wskazał jednoznacznie podstawy prawnej takiego rozstrzygnięcia. Dodatkowo pewne wątpliwości może budzić to, że zasadniczo spółka nie zaprzestała wykonywania czynności opodatkowanych VAT, lecz jedynie rozwiązano niektóre umowy najmu lokali, co doprowadziło do konieczności pozostawienia poczynionych tam nakładów.
Z uwagi na to zbyt daleko idące wydaje się stwierdzenie, że pozostawienie nakładów w wynajmowanych lokalach bez wynagrodzenia nie miało związku z działalnością opodatkowaną VAT, a zatem powodowało zmianę przeznaczenia dokonanych ulepszeń i w konsekwencji konieczność korekty odliczonego podatku.
Biorąc pod uwagę podstawową regułę stanowiącą fundament systemu VAT, a więc neutralność tego podatku dla przedsiębiorców, generalnie nie powinny zmieniać prawa do odliczenia VAT okoliczności zaistniałe bez woli podatnika już po skorzystaniu z tego prawa dopóty, dopóki podatek naliczony wiązał się lub miał się wiązać z działalnością opodatkowaną.
W konsekwencji można argumentować, że jeśli pozostawienie nakładów spowodowane było czynnikami obiektywnymi, to jako takie nie powinno skutkować zmianą prawa do odliczenia VAT naliczonego (inwestycja i związany z nią podatek naliczony były wykorzystywane w działalności opodatkowanej VAT i jako takie nigdy nie wiązały się z czynnościami niedającymi prawa do odliczenia).
Należy ponadto zaznaczyć, że nie ma przesłanek uzasadniających przypisywanie odmiennych skutków na gruncie VAT z jednej strony fizycznej likwidacji nakła- dów, z drugiej zaś pozostawieniu nakładów w wynajmowanych lokalach bez wynagrodzenia, gdyż obie te czynności prowadzą do takiego samego skutku, a mianowicie wyeliminowania danych aktywów z majątku podatnika.
Dodatkowo warto podkreślić, że zgodnie z wypracowaną na gruncie podatku dochodowego praktyką pojęcie likwidacji obejmuje nie tylko fizyczne zniszczenie środka trwałego, lecz także pozostawienie go innemu podmiotowi.
